ZARZUT 1: Cuda nie mogą się zdarzać, ponieważ stanowią pogwałcenie praw natury. Nasze rozumienie praw natury opiera się na naukowej obserwacji tego, co dzieje się wokół nas. Jednak te prawa pod pewnym względem przypominają zasady ortograficzne obowiązujące w języku — od reguł istnieją wyjątki. W gruncie rzeczy nasze pojmowanie praw natury może być bardzo ograniczone (Hioba 38:4). Bywa, że oddany swojej pracy uczony poświęca całe życie zbadaniu jakiegoś zjawiska. Ale jeden wyjątek może spowodować, że będzie musiał zrewidować dotychczasowe wnioski. Na przykład przez stulecia Europejczycy uważali, że wszystkie łabędzie są białe. Gdy jednak w Australii odkryto czarne łabędzie, musieli zmienić ten pogląd.

Pewna zabawna historia przytoczona przez angielskiego filozofa Johna Locke’a (1632-1704) pokazuje, jak łatwo jest wyrobić sobie opinię na podstawie niepełnych informacji. Kiedy ambasador Holandii opowiadał królowi Syjamu o swoim kraju, wspomniał, że czasami nawet słoń mógłby tam chodzić po wodzie. Król się obruszył, uznając, że jest okłamywany w żywe oczy. A tymczasem ambasador po prostu opisywał coś, czego król nie znał z własnego doświadczenia — nie wiedział, że gdy woda zamarza, powstaje lód, który może utrzymać ciężar słonia. Ponieważ nie znał wszystkich faktów, włożył tę opowieść między bajki.

Pomyśl tylko o różnych współczesnych osiągnięciach, o których jeszcze kilkadziesiąt lat temu ludziom nawet się nie śniło:

● Samolot może bez śródlądowania przewieźć ponad 800 pasażerów z Nowego Jorku do Singapuru, lecąc z prędkością 900 kilometrów na godzinę.

 ● Dzięki wideokonferencjom ludzie przebywający na różnych kontynentach mogą rozmawiać ze sobą twarzą w twarz.

● Tysiące piosenek można nagrać na urządzenie mniejsze niż pudełko zapałek.

● Chirurdzy potrafią przeprowadzić transplantację serca i innych narządów.

Jaki logiczny wniosek możemy wyciągnąć na podstawie tych faktów? Skoro ludzie potrafią dokonywać rzeczy, które jeszcze całkiem niedawno wydawały się niemożliwe, to z pewnością również Bóg, Stwórca wszechświata i wszystkiego, co żyje, może dokonywać niezwykłych rzeczy, których jeszcze w pełni nie pojmujemy ani nie potrafimy odtworzyć (Rodzaju 18:14; Mateusza 19:26) *.

ZARZUT 2: Biblia każe opierać wiarę na cudach. Biblia nie zachęca, żeby wierzyć we wszystkie cuda. Wręcz przeciwnie, jeśli chodzi o cuda i niecodzienne zjawiska, zaleca daleko posuniętą ostrożność. Zwróć uwagę na wyraźne ostrzeżenie: „Przyjście niegodziwca będzie jak działanie szatana w całej mocy wśród znaków i fałszywych cudów. Zwiedzie on wszelką nieuczciwością” (2 Tesaloniczan 2:9, 10, Edycja Świętego Pawła).

Jezus Chrystus zapowiedział, że sporo osób będzie fałszywie podawać się za jego naśladowców. Niektórzy mieli wręcz mówić: „Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?” (Mateusza 7:22, Biblia warszawska). Ale Jezus oświadczył, że nie uzna tych ludzi za swoich  uczniów (Mateusza 7:23). A zatem z pewnością nie twierdził, że wszystkie cuda pochodzą od Boga.

Bóg nie oczekuje, że Jego czciciele będą opierać swoją wiarę po prostu na cudach. Oczekuje raczej, że ich wiara będzie solidnie ugruntowana na faktach (Hebrajczyków 11:1).

Rozważmy na przykład jeden z najlepiej znanych cudów opisanych w Biblii — zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Po latach od tego wydarzenia niektórzy chrześcijanie w Koryncie zaczęli w nie powątpiewać. Jak apostoł Paweł im pomógł? Czy zwyczajnie powiedział: „Musicie mieć więcej wiary”? Nie. Przypomniał konkretne fakty. Napisał, że Jezus „był pogrzebany, (...) został wskrzeszony trzeciego dnia, według Pism, i że ukazał się Kefasowi, potem dwunastu. Potem ukazał się jednocześnie ponad pięciuset braciom, z których większość pozostaje aż dotąd” (1 Koryntian 15:4-8).

Jakie znaczenie miał dla chrześcijan ten cud? Paweł napisał dalej: „Jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, to z całą pewnością daremne jest nasze głoszenie i daremna jest nasza wiara” (1 Koryntian 15:14). Paweł wiedział więc, że udokumentowanie zmartwychwstania Jezusa nie jest błahą sprawą. On sam był przekonany, że zdarzyło się naprawdę, ponieważ potwierdzały to relacje setek naocznych świadków, którzy wciąż żyli. I byli gotowi raczej umrzeć, niż wyrzec się tego, co widzieli (1 Koryntian 15:17-19).

ZARZUT 3: Cuda to po prostu zjawiska naturalne, których prości ludzie nie potrafią zrozumieć. Niektórzy uczeni starają się wytłumaczyć cuda opisane w Biblii jako zjawiska naturalne, które zdarzyły się bez Bożej interwencji. Uważają, że takie wyjaśnienia uwiarygodniają relacje biblijne. Chociaż prawdą jest, że pewne cuda mogły mieć związek ze zjawiskami naturalnymi — epidemiami, trzęsieniami lub osunięciami ziemi — wyjaśnienia te łączy jedna rzecz: ich zwolennicy przeoczają, że cuda opisane w Piśmie Świętym zdarzały się w odpowiednim czasie.

Na przykład niektórzy twierdzą, że pierwsza plaga egipska — zamiana wód Nilu w krew — w gruncie rzeczy została wywołana czerwonym pyłem naniesionym do rzeki oraz pojawieniem się zabarwionych na czerwono wiciowców. Tymczasem sprawozdanie biblijne mówi, że woda w rzece została zamieniona w krew, a nie w czerwony muł. I jak wynika z Księgi Wyjścia 7:14-21, cud ten dokonał się dokładnie w chwili, gdy Aaron na polecenie Mojżesza uderzył w wodę laską. Nawet gdyby przemianę wody w rzece wywołało jakieś zjawisko naturalne, to sam fakt, że doszło do niej w momencie uderzenia laską, czyniłby z tego wydarzenia cud!

Jak ważny w wypadku cudów jest czynnik czasu, świadczy również to, do czego doszło krótko przed wejściem Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Drogę zagrodziły im wezbrane wody rzeki Jordan. Biblia tak relacjonuje dalszy rozwój sytuacji: „Gdy tylko niosący Arkę przyszli aż do Jordanu i stopy kapłanów niosących Arkę zanurzyły się w wodach przy brzegu (...), wówczas wody płynące z góry zaczęły się zatrzymywać. Podniosły się jak jeden wał bardzo daleko, koło Adamu, miasta nieopodal Caretan” (Jozuego 3:15, 16). Czy było to spowodowane trzęsieniem ziemi albo jakimś osuwiskiem? Biblia tego nie wyjaśnia. Z pewnością jednak był to cud, gdyż wody zatrzymały się dokładnie w momencie zapowiedzianym przez Jehowę (Jozuego 3:7, 8, 13).

Czy zatem cuda się zdarzają? Biblia mówi, że tak. I jak z niej wynika, są czymś więcej niż zwykłymi zjawiskami naturalnymi. Czy logicznie byłoby im zaprzeczać tylko dlatego, że nie widzimy ich każdego dnia?

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 5]

Kilkadziesiąt lat temu mało komu przyszłoby do głowy, że można latać z prędkością kilkuset kilometrów na godzinę