ROZDZIAŁ 4

Dlaczego moi rodzice się rozeszli?

„Tego dnia, gdy tata nas zostawił, byłam z mamą w domu. Miałam tylko sześć lat i nie rozumiałam, co się dzieje. Siedziałam na podłodze przed telewizorem i słyszałam, jak mama płacze i prosi tatę, żeby nie odchodził. Ale on zszedł po schodach z walizką, przyklęknął, pocałował mnie i powiedział: ‚Tatuś zawsze będzie cię kochał’. I po prostu wyszedł z domu. Długo go potem nie widziałam. Od tamtej pory bałam się, że mama też mnie zostawi” (19-letnia Elaine).

 ROZWÓD rodziców może się wydawać końcem świata, katastrofą, po której nie sposób się pozbierać. Często towarzyszą mu przytłaczające uczucia — wstyd, złość, niepokój, lęk przed porzuceniem, przygnębienie, poczucie winy lub dotkliwej straty, a nawet pragnienie zemsty.

Jeżeli twoi rodzice niedawno się rozstali, być może czujesz się podobnie. I nic w tym dziwnego, przecież nasz Stwórca chciał, żeby dzieci były wychowywane przez oboje rodziców (Efezjan 6:1-3). Tymczasem z jednym z nich nie masz już możliwości bycia na co dzień, choć pewnie jesteś z nim bardzo związany. „Naprawdę szanowałem i podziwiałem tatę i chciałem z nim zostać” — opowiada Paul, którego rodzice rozeszli się, gdy miał siedem lat. „Ale opiekę nad nami powierzono mamie”.

Dlaczego rodzice się rozchodzą

Rozwód często jest dla dzieci zaskoczeniem, zwłaszcza gdy rodzice dobrze się kryją ze swoimi problemami. „Byłam w szoku” — przyznaje Rachela, która przeżyła rozwód rodziców w wieku 15 lat. „Zawsze myślałam, że się kochają”. Ale nawet jeśli konflikt między rodzicami nie jest tajemnicą, ich rozstanie i tak może być dla dzieci bolesnym ciosem.

W wielu wypadkach przyczyną rozwodu jest zdrada. W takiej sytuacji Bóg pozwala stronie niewinnej wziąć rozwód i ponownie wstąpić w związek małżeński (Mateusza 19:9). W innych wypadkach wskutek „srogiego zagniewania i krzyku, i obelżywej mowy” w rodzinie dochodzi do przemocy i jedno z rodziców zaczyna bać się o siebie i o dzieci (Efezjan 4:31).

Jednak niektórzy rozstają się z mniej ważnych powodów. Zamiast rozwiązywać problemy, samolubnie decydują się na rozwód, twierdząc, że są nieszczęśliwi lub że już się nie kochają. Bóg tego nie akceptuje — On ‛nienawidzi’ takich rozwodów (Malachiasza 2:16). Ponadto, jak wynika ze słów Jezusa, do rozdźwięku w rodzinie może dojść wtedy, gdy jedno ze współmałżonków zostaje prawdziwym chrześcijaninem (Mateusza 10:34-36).

 Być może rodzice nie wyjaśnili ci, dlaczego się rozwodzą, albo udzielili ci wymijających odpowiedzi, ale nie oznacza to wcale, że cię nie kochają. Niewykluczone, że skupieni na własnym bólu, po prostu nie potrafią rozmawiać na ten temat (Przysłów 24:10). A poza tym może im być niezręcznie mówić o wzajemnych niedopisaniach.

Co robić

Nazwij swoje lęki po imieniu. Ponieważ rozwód rodziców przewraca świat dziecka do góry nogami, być może martwią cię teraz sprawy, o których wcześniej nawet nie myślałeś. Łatwiej ci jednak będzie zapanować nad swoimi lękami, jeśli spróbujesz je zdefiniować. Postaw znaczek ✔ przy punktach, które w największym stopniu dotyczą ciebie. Ewentualnie wypełnij ostatnią rubrykę.

□ Drugie z rodziców również mnie zostawi.

□ Zabraknie nam pieniędzy na życie.

□ Rozwód rodziców to po części moja wina.

□ Gdy sam zawrę małżeństwo, ono też się rozpadnie.

□ Inne ․․․․․

Porozmawiaj o swoich obawach. Król Salomon napisał, że jest „czas mówienia” (Kaznodziei 3:7). Skoro więc już zdefiniowałeś swoje lęki, wybierz odpowiednią porę, żeby powiedzieć o nich rodzicom. Nie kryj się z tym, jak bardzo jest ci smutno i jaki jesteś zdezorientowany. Może rodzice wyjaśnią ci sytuację, dzięki czemu poczujesz się nieco pewniej. Jeżeli jednak w danej chwili nie będą chcieli albo nie będą mogli udzielić ci potrzebnego wsparcia, postaraj się zwierzyć dojrzałemu przyjacielowi. Nie miej oporów, by zwrócić się o pomoc. Już samo to, że ktoś cię wysłucha, może ci przynieść wielką ulgę (Przysłów 17:17).

A przede wszystkim o tym, co przeżywasz, opowiedz swojemu  niebiańskiemu Ojcu — ‛Temu, który wysłuchuje modlitwę’ (Psalm 65:2). Otwórz przed Nim swoje serce, ‛gdyż On się o ciebie troszczy’ (1 Piotra 5:7).

Czego nie robić

Nie chowaj w sercu żalu. „Moi rodzice byli samolubni” — powiedział wspomniany wcześniej Paul. „Wcale nie myśleli o nas ani o tym, jak odbije się na nas ich postępowanie”. Niewykluczone, że rozżalenie Paula było uzasadnione. Spróbuj jednak zastanowić się nad następującymi pytaniami i zapisz swoje odpowiedzi:

Jaką mogłoby to przynieść szkodę, gdyby Paul zaciął się w gniewie i żalu? (Przeczytaj Przysłów 29:22) ․․․․․

Jaką korzyść odniósłby Paul, gdyby postarał się wybaczyć rodzicom doznaną krzywdę, nawet jeśli byłoby to trudne? (Przeczytaj Efezjan 4:31, 32) ․․․․․

Jak uwzględnienie podstawowej prawdy z Listu do Rzymian 3:23 mogłoby pomóc Paulowi spojrzeć na rodziców realistycznie? ․․․․․

Nie odreagowuj złym zachowaniem. „Po rozwodzie rodziców byłem nieszczęśliwy i załamany” — wspomina Damian. „Opuściłem się w nauce i zarwałem jeden rok. Potem  (...) zacząłem pozować na klasowego zgrywusa, a do tego często wdawałem się w bójki”.

Co twoim zdaniem chciał osiągnąć Damian, pozując na klasowego zgrywusa? ․․․․․

Co mogło być powodem, że zaczął wdawać się w bójki? ․․․․․

Gdyby korciło cię, żeby złym zachowaniem odegrać się na rodzicach, to jak mogłaby ci pomóc zasada z Listu do Galatów 6:7? ․․․․․

 Czas leczy rany

W wypadku urazu fizycznego, na przykład złamania, całkowity powrót do zdrowia może zająć tygodnie, a nawet miesiące. Podobnie jest z ranami emocjonalnymi — ich zagojenie też wymaga czasu. Po rozwodzie, zdaniem niektórych ekspertów, najgorsze są pierwsze trzy lata. Choć może się to wydawać długo, pamiętaj, że musi się poukładać wiele spraw, by twoje życie się ustabilizowało.

Przede wszystkim trzeba przeorganizować codzienne zajęcia. Poza tym minie trochę czasu, zanim twoi rodzice staną na nogi pod względem emocjonalnym. Możliwe, że dopiero wtedy będą mogli udzielić ci wsparcia. Ale gdy już twoje życie zacznie wracać do normalności, poczujesz, że odzyskujesz równowagę.

WIĘCEJ NA TEN TEMAT PRZECZYTASZ W TOMIE 2, ROZDZIALE 25

W NASTĘPNYM ROZDZIALE

Czujesz się zagubiony, bo twój rodzic zawarł nowy związek? Jak możesz odnaleźć się w tej sytuacji?

WERSET

„Jest (...) czas leczenia” (Kaznodziei 3:1, 3).

WSKAZÓWKA

Jeżeli twoi rodzice się rozwiedli, jedno z nich — a niewykluczone, że oboje — popełniło błędy. Zastanów się, jak mógłbyś uniknąć takich błędów w swoim przyszłym małżeństwie (Przysłów 27:12).

CZY WIESZ, ŻE...?

Nie jesteś skazany na powielanie problemów małżeńskich swoich rodziców.

PLAN DZIAŁANIA!

O swoich obawach mogę porozmawiać z (wpisz imię dojrzałej osoby, której się zwierzysz): ․․․․․

Gdyby korciło mnie, żeby złym zachowaniem odegrać się na rodzicach, w zapanowaniu nad tym pomoże mi: ․․․․․

Sprawy, o które zapytam rodziców: ․․․․․

ZASTANÓW SIĘ

● Dlaczego rodzice mogą mieć opory, żeby rozmawiać z tobą o rozwodzie?

● Jeśli twoi rodzice zdecydowali się na rozwód, dlaczego powinieneś pamiętać, że to nie ty jesteś stroną w tym konflikcie?

[Napis na stronie 32]

„Kiedy mama nas zostawiła, byłam załamana i codziennie płakałam. Ale często się modliłam, starałam się robić coś dla innych i byłam w bliskim kontakcie z dojrzałymi przyjaciółmi. Czuję, że właśnie w ten sposób Jehowa Bóg pomógł mi poradzić sobie z tą sytuacją” (Natalia).

[Ilustracja na stronie 33]

Dochodzenie do siebie po rozwodzie rodziców przypomina zrastanie się złamanej ręki — początkowo ból jest dotkliwy, ale z czasem mija