Po swoim zmartwychwstaniu Jezus spotyka się z 11 apostołami na pewnej górze w Galilei. Jest tam też obecnych około 500 innych uczniów. Część z nich początkowo ma pewne wątpliwości (Mateusza 28:17; 1 Koryntian 15:6). Jednak to, co Jezus mówi teraz, przekonuje ich wszystkich, że on naprawdę żyje.

Jezus wyjaśnia im, że Bóg dał mu wszelką władzę w niebie i na ziemi. Zachęca: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i ducha świętego. Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:18-20). Jezus nie tylko żyje, ale nadal jest zainteresowany tym, żeby dobra nowina była głoszona.

Wszyscy jego naśladowcy — mężczyźni, kobiety i dzieci — otrzymują takie samo polecenie dotyczące pozyskiwania uczniów. Przeciwnicy mogą próbować powstrzymać dzieło głoszenia i nauczania, ale Jezus zapewnia: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi”. Co to oznacza dla jego naśladowców? Jezus mówi im: „Będę z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy”. Nie chodzi mu o to, że wszyscy biorący udział w głoszeniu dobrej nowiny będą dokonywać cudów. Będzie ich jednak wspierać duch święty.

Po zmartwychwstaniu Jezus ukazuje się swoim uczniom w różnych materialnych ciałach w sumie „przez 40 dni”. ‛Daje im wiele przekonujących dowodów, że żyje’, nauczając ich „o Królestwie Bożym” (Dzieje 1:3; 1 Koryntian 15:7).

Najwyraźniej kiedy apostołowie są jeszcze w Galilei, Jezus każe im wrócić do Jerozolimy. Spotyka się tam z nimi i mówi: „Nie opuszczajcie Jerozolimy, ale czekajcie na to, co obiecał Ojciec, a co usłyszeliście ode mnie. Bo Jan chrzcił wodą, lecz wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni duchem świętym” (Dzieje 1:4, 5).

Potem Jezus ponownie spotyka się z apostołami. ‛Prowadzi ich aż do Betanii’, która znajduje się na wschodnim zboczu Góry Oliwnej (Łukasza 24:50). Chociaż Jezus podał im wiele informacji na temat swojego odejścia, nadal wierzą, że jego Królestwo w jakimś sensie będzie znajdować się na ziemi (Łukasza 22:16, 18, 30; Jana 14:2, 3).

Apostołowie pytają Jezusa: „Panie, czy teraz przywrócisz królestwo Izraelowi?”. Odpowiada im: „Nie musicie wiedzieć, kiedy coś się wydarzy. Czasy i pory są pod kontrolą Ojca”. Później znowu podkreśla, jakie dzieło muszą wykonać: „Gdy zstąpi na was duch święty, otrzymacie moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:6-8).

Zmartwychwstały Jezus przebywa z apostołami na Górze Oliwnej, ale w pewnym momencie zaczyna unosić się do nieba. Po chwili zasłania go chmura i uczniowie tracą go z oczu. Jezus po zmartwychwstaniu ukazywał się w różnych ciałach fizycznych. Ale teraz się dematerializuje i wstępuje do nieba jako istota duchowa (1 Koryntian 15:44, 50; 1 Piotra 3:18). Kiedy apostołowie patrzą za nim, pojawiają się obok nich „dwaj mężczyźni w białych szatach”. To zmaterializowani aniołowie. Pytają: „Galilejczycy, czemu stoicie i wpatrujecie się w niebo? Jezus, który był z wami, a został zabrany do nieba, powróci w taki sam sposób, w jaki widzieliście, że odchodzi do nieba” (Dzieje 1:10, 11).

Jezus opuszcza ziemię bez rozgłosu — widzą to tylko jego wierni uczniowie. „W taki sam sposób” powróci, a jego obecność jako władcy Królestwa rozpoznają wtedy tylko jego wierni naśladowcy.

 Apostołowie wracają do Jerozolimy. W następnych dniach spotykają się z innymi uczniami, w tym z „Marią, matką Jezusa, (...) a także jego braćmi” (Dzieje 1:14). Spędzają czas na modlitwie. Jedną z kwestii, jakie poruszają, jest wybranie ucznia, który zastąpi Judasza Iskariota i uzupełni w ten sposób liczbę 12 apostołów (Mateusza 19:28). Chcą, żeby był to świadek działalności Jezusa i jego zmartwychwstania. To ostatnia wspomniana w Biblii sytuacja, w której rzucono losy, żeby ustalić, jaka jest wola Boża (Psalm 109:8; Przysłów 16:33). Zostaje wybrany Maciej — kiedyś prawdopodobnie był w grupie 70 głosicieli rozesłanych przez Jezusa, a teraz „dołączono go do grona 11 apostołów” (Dzieje 1:26).

Dziesięć dni po wstąpieniu Jezusa do nieba odbywa się żydowskie święto Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Około 120 uczniów zbiera się w górnym pokoju w Jerozolimie. Nagle cały dom wypełnia odgłos przypominający szum gwałtownego, porywistego wiatru. Widać jakby języki ognia, po jednym nad każdym z obecnych. Wszyscy uczniowie zaczynają mówić różnymi językami. Zgodnie z obietnicą Jezusa zostaje na nich wylany duch święty! (Jana 14:26).