Jeśli...

•   oczekujesz, że z każdego sprawdzianu dostaniesz szóstkę,

•   ze strachu przed porażką unikasz podejmowania się nowych wyzwań,

•   krytykę postrzegasz jako atak na własną osobę,

 to odpowiedź na powyższe pytanie może brzmieć tak. Ale czy to naprawdę istotne?

•  Co złego jest w perfekcjonizmie

•  Czy jest jakieś lepsze rozwiązanie

•  Co mówią twoi rówieśnicy

 Nie ma nic złego w robieniu tego, na co nas stać. Jednak „istnieje spora różnica między zdrowym dążeniem do jak najlepszych rezultatów, a niezdrową pogonią za nieosiągalnym ideałem”, tak czytamy w książce Perfectionism — What’s Bad About Being Too Good? (Perfekcjonizm — co złego jest w tym, że się jest zbyt dobrym?). Dodano jeszcze: „Perfekcjonizm może być ciężkim brzemieniem, ponieważ — spójrzmy prawdzie w oczy — nikt nie jest perfekcyjny”.

 Potwierdza to Biblia. „Nie ma bowiem na ziemi człowieka prawego, który zawsze czyni dobrze” ​(Kaznodziei 7:20). Ponieważ jesteś niedoskonały, nie wszystkie twoje osiągnięcia będą spektakularne.

 Czy trudno ci się z tym zgodzić? Jeśli tak, to zastanów się nad czterema dziedzinami, w których perfekcjonizm może mieć na ciebie wpływ — niekoniecznie pozytywny.

1.   Jak postrzegasz siebie. Perfekcjoniści zbyt wysoko stawiają sobie poprzeczkę, co prowadzi do rozczarowań. Młoda kobieta o imieniu Alicia mówi: „Tak naprawdę nigdy nie będziemy we wszystkim najlepsi, a jeśli ciągle się zadręczamy, że nie jesteśmy idealni, stracimy wiarę w siebie. To może dołować”.

2.   Jak patrzysz na dobre rady. Perfekcjoniści mają skłonność do patrzenia na konstruktywną krytykę jak na cios wymierzony przeciwko nim samym. „Kiedy ktoś zwraca mi na coś uwagę, czuję się strasznie” — mówi młody człowiek o imieniu Jeremy. I dodaje: „Bycie perfekcjonistą nie pozwala ci uznać swoich ograniczeń i skorzystać z niezbędnej pomocy”.

3.   Jak postrzegasz innych. Perfekcjoniści często są nastawieni do innych krytycznie i nietrudno zauważyć dlaczego. „Jeśli wymagasz perfekcji od siebie, tego samego będziesz wymagać od innych. Kiedy ludzie nie spełniają twoich oczekiwań, bez przerwy cię rozczarowują” — mówi 18-letnia Anna.

4.   Jak inni postrzegają ciebie. Jeśli masz zbyt wysokie wymagania wobec innych, nie bądź zaskoczony, kiedy ludzie zaczną cię unikać! Beth zauważa: „Spełnianie niemożliwych do spełnienia oczekiwań perfekcjonisty jest wyczerpujące. Z kimś takim nikt nie chce mieć do czynienia!”.

 Biblia mówi: „Niech wasz rozsądek stanie się znany wszystkim ludziom” ​(Filipian 4:5). Osoby rozsądne mają zrównoważone oczekiwania wobec siebie oraz wobec innych.

 „Wystarczy, że presję wywiera na nas świat zewnętrzny. Po co jeszcze samemu dokładać sobie niepotrzebnego stresu przez dążenie do perfekcji? To przecież ponad nasze siły!” ​(Nyla).

 W Biblii czytamy: ʽBądź skromny, chodząc ze swoim Bogiem’ (Micheasza 6:8). Ludzie skromni znają swoje ograniczenia. Nie biorą na siebie więcej, niż są w stanie zrobić, a na wykonywanie zadań nie poświęcają więcej czasu niż to konieczne.

 „Jeśli chcę mieć świadomość, że dobrze wywiązuję się ze swoich obowiązków, biorę na siebie tylko rozsądną ilość zadań. Nie da się zrobić wszystkiego” ​(Hailey).

 W Biblii napisano: „Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą” ​(Kaznodziei 9:10). A więc lekarstwem na perfekcjonizm nie jest lenistwo, tylko pracowitość. Jednak musi być ona połączona z przymiotami, o których wspomniano wcześniej — z rozsądkiem i skromnością.

 „Staram się wykonywać swoją pracę najlepiej, jak potrafię, i daję z siebie wszystko. Wiem, że nigdy nie będzie idealnie, ale mam satysfakcję, że zrobiłem, co mogłem” ​(Joshua).