•  Dlaczego rodzice wtrącają się w moje sprawy?

•  Co możesz zrobić

•  Co mówią twoi rówieśnicy

 Twoi rodzice mówią, że po prostu się o ciebie troszczą. Ale dla ciebie to naruszanie prywatności. Na przykład:

•   „Tata bierze mój telefon, pyta o hasło i przegląda mi wiadomości” — mówi nastoletnia Erin. „Jeśli zaczynam się bronić, to myśli, że mam coś do ukrycia”.

•   Denise, będąca obecnie po dwudziestce, wspomina, jak jej mama uważnie analizowała rachunek za telefon. „Pytała, do kogo należał każdy numer na liście i o czym rozmawiałam z tą osobą”.

•   Nastolatka o imieniu Kayla mówi, że mama przeczytała jeden z jej pamiętników. „Dużo tam pisałam o tym, co czuję — czasem nawet w stosunku do niej! Potem przestałam prowadzić pamiętnik”.

 Wniosek: Rodzice są odpowiedzialni za twoje dobro i nie masz wpływu na to, jak skrupulatnie będą chcieli się wywiązywać z tej odpowiedzialności. Czy mogą czasem przesadzać? Niewykluczone. Jednak są sposoby, żeby lepiej radzić sobie z tą sytuacją.

 Bądź otwarty. W Biblii zachęcono nas, żebyśmy ‛we wszystkim postępowali uczciwie’ (Hebrajczyków 13:18). Postaraj się tak zachowywać w kontaktach z rodzicami. Im bardziej będziesz uczciwy i otwarty, tym większa szansa, że dadzą ci więcej prywatności.

 Do przemyślenia: Czy pokazałeś, że jesteś godny zaufania? A może nie wracasz do domu o wyznaczonej godzinie? Jesteś tajemniczy, jeśli chodzi o twoich przyjaciół? I wymijająco mówisz o tym, co robiłeś?

„Staram się iść na kompromis. Nie ukrywam przed rodzicami, co się dzieje w moim życiu. Mówię im, co chcą wiedzieć, więc mają do mnie zaufanie i zostawiają mi więcej swobody” ​(Delia).

 Bądź cierpliwy. Biblia zachęca: „Trwajcie w swym szlachetnym postępowaniu” ​(1 Piotra 2:12). Zyskanie opinii człowieka godnego zaufania wymaga czasu, ale naprawdę warto się o to starać.

 Do przemyślenia: Twoi rodzice też kiedyś byli nastolatkami. Jak według ciebie wpływa to na ich zainteresowanie twoimi sprawami?

 „Myślę, że rodzice pamiętają swoje błędy, dlatego nie chcą, żeby ich nastoletnie dzieci popełniły takie same” ​(Daniel).

 Wczuwaj się w położenie rodziców. Spróbuj spojrzeć na sprawy z ich punktu widzenia. Biblia mówi, że dzielna żona „czuwa nad biegiem spraw w swoim domu”, a dobry ojciec wychowuje dzieci, „karcąc je i ukierunkowując ich umysły zgodnie z myślami Jehowy” ​(Przysłów 31:27; Efezjan 6:4). Żeby to osiągnąć, nie da się iść na skróty: twoi rodzice muszą być zaangażowani w twoje życie.

 Do przemyślenia: Gdybyś sam był rodzicem — i wiedział to, co wiesz o nastolatkach — czy pozwoliłbyś synowi lub córce na całkowitą prywatność i o nic nie pytał?

  „Kiedy jesteś nastolatkiem, masz wrażenie, że rodzice ingerują w twoją prywatność. Ale dorosłem i teraz rozumiem, dlaczego muszą tak robić. To znaczy, że cię kochają” ​(James).