Potop wydarzył się naprawdę. Bóg zesłał go, żeby zniszczyć niegodziwych ludzi. Wcześniej jednak zlecił Noemu budowę arki, w której mogliby przeżyć dobrzy ludzie oraz zwierzęta (Rodzaju 6:11-20). Możemy wierzyć, że potop to rzeczywiste wydarzenie, ponieważ relację o nim zawiera Biblia — Księga ‛natchniona przez Boga’ (2 Tymoteusza 3:16).

•  Bajka czy fakt?

•  Dlaczego doszło do potopu?

•  Czy ludzie wiedzieli o zbliżającym się potopie?

•  Jak wyglądała arka Noego?

•  Jak długo Noe budował arkę?

•  Opowieści i legendy o potopie

 Biblia wskazuje, że Noe był postacią historyczną, a potop — rzeczywistym wydarzeniem. Nie jest to zwykła bajka czy mit.

•   Pisarze biblijni wierzyli, że Noe naprawdę istniał. Na przykład biegli historycy Ezdrasz i Łukasz uwzględnili go w rodowodach narodu izraelskiego (1 Kronik 1:4; Łukasza 3:36). Ewangeliści Mateusz i Łukasz zapisali to, co o Noem i potopie powiedział Jezus (Mateusza 24:37-39; Łukasza 17:26, 27).

   A prorok Ezechiel i apostoł Paweł postawili Noego za przykład wiary i prawości (Ezechiela 14:14, 20; Hebrajczyków 11:7). Co by osiągnęli ci pisarze biblijni, gdyby za wzór do naśladowania podali jakąś fikcyjną osobę? Noe i inni wierni Bogu mężczyźni i kobiety są dla nas wzorem dlatego, że naprawdę istnieli (Hebrajczyków 12:1; Jakuba 5:17).

•   Biblia zawiera szczegółowe informacje o potopie. Biblijny opis potopu nie zaczyna się od słów w stylu: „Dawno, dawno temu”, jakby to była jakaś zmyślona historyjka. Przeciwnie, Biblia podaje rok, miesiąc i dzień, w którym nastąpił potop, a także datę innych związanych z nim wydarzeń (Rodzaju 7:11; 8:4, 13, 14). Opisuje też rozmiary arki Noego (Rodzaju 6:15). Takie szczegóły pokazują, że ta Księga przedstawia potop jako fakt, a nie bajkę.

 Biblia mówi, że przed potopem ‛niegodziwość człowieka była ogromna’ (Rodzaju 6:5). Dodaje też, że „w oczach prawdziwego Boga ziemia była zrujnowana”, bo została napełniona przemocą i niemoralnością (Rodzaju 6:11; Judy 6, 7).

 Według Biblii w znacznej mierze przyczynili się do tego niegodziwi aniołowie, którzy opuścili niebo, żeby współżyć z kobietami. Ich potomkowie, znani jako nefilimowie, siali wśród ludzi grozę i sprowadzali na nich cierpienia (Rodzaju 6:1, 2, 4). Bóg postanowił oczyścić ziemię ze zła i dać dobrym ludziom szansę rozpoczęcia wszystkiego od nowa (Rodzaju 6:6, 7, 17).

 Tak. Bóg powiedział Noemu, co się wydarzy, i polecił mu wybudować arkę, w której miała się uratować jego rodzina i zwierzęta (Rodzaju 6:13, 14; 7:1-4). Noe ostrzegał ludzi przed nadchodzącą zagładą, ale oni zignorowali te ostrzeżenia (2 Piotra 2:5). Biblia wyjaśnia: „Nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich” (Mateusza 24:37-39).

 Arka była wielką prostopadłościenną skrzynią — miała ponad 133 metry długości, 22 metry szerokości i 13 metrów wysokości a. Została wykonana z drzewa żywicznego, a następnie wewnątrz i na zewnątrz pokryta smołą. Miała trzy kondygnacje z licznymi pomieszczeniami. Z boku arki znajdowały się drzwi, a pod samym dachem — najprawdopodobniej wzdłuż ścian — otwory okienne. Wydaje się, że połacie dachu były lekko pochylone, tak by woda deszczowa mogła swobodnie spływać (Rodzaju 6:14-16).

 Biblia nie mówi, jak długo Noe budował arkę, ale mogło mu to zająć kilkadziesiąt lat. Kiedy urodził mu się pierwszy syn, miał on ponad 500 lat, a gdy nastał potop, miał już 600 lat (Rodzaju 5:32; 7:6) b.

 Gdy Bóg nakazał Noemu zbudować arkę, jego trzej synowie byli już dorośli i mieli własne żony, a więc mogło minąć jakieś 50—60 lat (Rodzaju 6:14, 18). Jeśli tak było, rozsądny jest wniosek, że budowa arki trwała 40 lub 50 lat.