„Zapłatą za grzech jest śmierć. Ale Bóg daje nam w darze życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzymian 6:23, Przekład Nowego Świata).

 „Zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rzymian 6:23, Biblia Tysiąclecia, wydanie IV).

 Tymi słowami apostoł Paweł wyjaśnia, że ludzie umierają, ponieważ są grzeszni. Jednak Bóg ma dla swoich wiernych sług wspaniałą perspektywę — chce dać im w darze życie wieczne.

 „Zapłatą za grzech jest śmierć”. Wszyscy ludzie rodzą się niedoskonali i dlatego mają skłonność do grzechu a (Psalm 51:5; Kaznodziei 7:20). Z powodu swojego grzesznego stanu starzeją się i umierają (Rzymian 5:12).

 Omawiane słowa można też oddać jako „zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć”. Paweł przyrównuje więc grzech do pana, który wypłaca wynagrodzenie. Tak jak pracownik spodziewa się zapłaty za wykonaną pracę, tak samo ludzie mogą się spodziewać, że umrą z powodu swojej niedoskonałości.

 Jednak Paweł wyjaśnia też, że „ten, kto umarł, został uwolniony od grzechu” (Rzymian 6:7). Kiedy więc ktoś umiera, grzechy, które popełnił, już go nie obciążają. Dlatego nie ma powodu sądzić, że zmarli cierpią w jakimś miejscu za swoje wcześniejsze grzechy. Biblia jasno wskazuje, że umarli nie są w stanie myśleć, działać ani czuć (Kaznodziei 9:5).

 „Ale Bóg daje nam w darze życie wieczne przez Chrystusa Jezusa”. W przeciwieństwie do „zapłaty”, którą płaci grzech, Bóg chce dać nam w darze życie wieczne. Słowo występujące w tekście oryginalnym przetłumaczone tu na „dar” można też oddać jako „niezasłużony dar; szczodry dar”. Odnosi się do czegoś, czego nie otrzymuje się za zasługi. Żaden grzeszny człowiek nie może sobie zapracować na wybawienie ani na życie wieczne (Psalm 49:7, 8). Jednak Bóg chętnie daje ten bezcenny dar osobom, które okazują wiarę w Jezusa (Jana 3:16; Rzymian 5:15, 18).

 Paweł napisał ten list do chrześcijan w Rzymie około 56 roku n.e. Wygląda na to, że niektórzy z nich mieli mylne wyobrażenia na temat miłosierdzia Bożego. Pod wpływem greckiej filozofii najwyraźniej rozumowali, że im więcej grzeszą, tym więcej korzyści mogą odnieść z Bożego przebaczenia (Rzymian 6:1). Inni uważali, że nie ponoszą odpowiedzialności za swoje grzechy, ponieważ nie podlegają już Prawu Mojżeszowemu (Rzymian 6:15). Paweł w swoim liście podkreśla, że chrześcijanie nie mogą liczyć na Boże miłosierdzie, jeśli pozwalają, by ich życie zdominował grzech (Rzymian 6:12-14, 16).

 Wypowiedź Pawła upewnia dzisiejszych sług Bożych, że chociaż rodzą się grzeszni, ich sytuacja nie jest beznadziejna. Jeśli będą trzymać się Bożych norm moralnych i nie ulegać niewłaściwym pragnieniom, Bóg obiecuje dać im życie wieczne (Rzymian 6:22).

 Obejrzyj poniższy film, żeby poznać zarys treści Listu do Rzymian.