හැම අවුරුද්දකම අපි බයිබල් සහ බයිබලය මත පදනම් පොත් පත් මිලියන සිය ගණන් මුද්‍රණය කරලා බෙදාහරිනවා. ලොව පුරා අපිට ශාඛා කාර්යාල සහ මුද්‍රණාල තියෙනවා. අපේ නමස්කාර මධ්‍යස්ථාන චාම් වුණත් ලස්සනයි. සභා දසදහස් ගණන් රැස්වීම් පවත්වන්නේ ඒ තැන්වලයි. කොහෙන්ද මේවාට සල්ලි?

අපේ සේවය සම්පූර්ණයෙන්ම කරන්නේ ස්වේච්ඡා සම්මාදම්වලින්. (2 කොරින්ති 9:7) 1879දී පළ වුණ ‘මුරටැඹ’ සඟරාවේ දෙවෙනි කලාපයේ සඳහන් වුණේ මෙහෙමයි. “අපි විශ්වාස කරන විදිහට මේ සඟරාවට අනුග්‍රහය දක්වන්නේ යෙහෝවා දෙවියි. ඒ නිසා ඒක පළ කරන්න අපි මිනිසුන්ගේ ආධාර මත යැපෙන්නේ නැහැ.” එදා ප්‍රතිපත්තියමයි අදත් අපිට තියෙන්නේ.

සම්මාදම් මුදල් කෙළින්ම ශාඛා කාර්යාලයකට යවනවා. නැත්නම් නමස්කාර මධ්‍යස්ථානයක තියෙන සම්මාදම් පෙට්ටියකට දානවා. ඒත් අපි දහයෙන් කොටස ගන්නෙවත් සම්මාදම් තැටි අතිනත යවන්නෙවත් අපේ දේශනවලට, ප්‍රකාශනවලට සල්ලි ගන්නෙවත් නැහැ. දේශනා කරනවාටයි සභාවේ උගන්වනවාටයි නමස්කාර මධ්‍යස්ථාන හදන්න උදව් කරනවාටයි අපිට පඩියක් ගෙවන්නෙත් නැහැ. යේසුස් කිව්වේ “ලැබුණේ නොමිලේ. ඒ නිසා නොමිලේම දෙන්න” කියලයි. (මතෙව් 10:8) අපේ ශාඛා කාර්යාලවල ඉන්න අයත් යෙහෝවා දෙවිගේ සාක්ෂිකරුවන්ගේ පාලක මණ්ඩලයට අයිති අය ඇතුළු අපේ ලෝක මූලස්ථානයේ ඉන්න අයත් පූර්ණකාලීන ආගමික සේවයක යෙදෙන සාමාජිකයන්. ඒ අයට පඩියක් ගෙවන්නේ නැහැ.

සහන සේවා සපයන්නත් සම්මාදම් මුදල් යොදවනවා. මුල් ක්‍රිස්තියානීන් පීඩා වින්ද අය වෙනුවෙන් සම්මාදම් දුන්නේ සතුටින්. (රෝම 15:26) ඒ වගේ අපිත් විපත්තිවලට ගොදුරු වුණ අයගේ ගෙවල් හදන්නත් ඒ අයට අවශ්‍ය කෑම බීම, ඇඳුම් පැළඳුම්, බේත්හේත් දෙන්නත් නමස්කාර මධ්‍යස්ථාන අලුත්වැඩියා කරන්නත් සම්මාදම් යොදාගන්නවා.