Bibla thotë: «Të gjallët janë të vetëdijshëm se do të vdesin, por të vdekurit s’janë të vetëdijshëm për asgjë.» (Eklisiastiu 9:5; Psalmi 146:4) Prandaj, kur vdesim, nuk ekzistojmë më. Të vdekurit nuk mund të mendojnë, të veprojnë ose të ndiejnë.

«Në pluhur do të kthehesh»

 Në fjalët që i tha njeriut të parë, Adamit, Perëndia e shpjegoi çfarë ndodh kur vdesim. Ngaqë Adami nuk u bind, Perëndia i tha: «Ti je pluhur, dhe në pluhur do të kthehesh.» (Zanafilla 3:19) Para se Perëndia të krijonte Adamin «nga pluhuri i tokës», Adami nuk ekzistonte. (Zanafilla 2:7) Në mënyrë të ngjashme, kur Adami vdiq, ai u kthye në pluhur dhe nuk ekzistoi më.

 E njëjta gjë u ndodh atyre që vdesin në ditët e sotme. Bibla thotë si për njerëzit, edhe për kafshët: «Të gjithë janë bërë nga pluhuri dhe në pluhur kthehen të gjithë.»​—Eklisiastiu 3:​19, 20.

Vdekja nuk është medoemos fundi i gjithçkaje

 Shpesh, Bibla e krahason vdekjen me gjumin. (Psalmi 13:3; Gjoni 11:​11-14; Veprat 7:60) Dikush që është në gjumë të thellë, është i pavetëdijshëm për atë që ndodh përreth. Po ashtu, të vdekurit nuk janë të vetëdijshëm për asgjë. Por, Bibla mëson se Perëndia mund t’i zgjojë të vdekurit, si të thuash nga gjumi, dhe t’i rikthejë në jetë. (Jobi 14:​13-15) Për ata që Perëndia ringjall, vdekja nuk është fundi i gjithçkaje.