Abdi lahir di Quebec City, Propinsi Quebec. Éta téh daérah di Kanada nu pendudukna ngomong maké basa Prancis. Abdi digedékeun ku kolot nu bageur jeung nyaahan, nyaéta Louis jeung Zélia. Bapa abdi éraan jeung resep maca. Abdi resep nulis jeung boga cita-cita jadi wartawan.

Basa umur abdi 12 taun, salah sahiji babaturan gawé Bapa, nu ngaranna Rodolphe Soucy, datang ka imah jeung babaturanana. Maranéhna téh Saksi-Saksi Yéhuwa. Abdi teu pati nyaho ngeunaan Saksi jeung teu pati minat kana agama maranéhna. Tapi, abdi tajub lantaran cara maranéhna ngajawab pananya-pananya liwat Alkitab téh asup akal. Kolot abdi ogé resepeun, jadi urang kabéh daék diajar Alkitab.

Harita, abdi téh siswa di sakola Katolik. Kadang-kadang, abdi sok nyaritakeun ngeunaan Alkitab ka babaturan sakelas. Tapi tungtungna, abdi kanyahoan ku guru-guru. Maranéhna téh pastor. Lainna maké ayat-ayat pikeun ngabantah omongan abdi, abdi kalah ka dituduh tukang barontak di hareupeun kelas ku salah sahiji guru! Abdi dikitukeun téh jadi keuheul. Tapi aya berkahna ogé, lantaran abdi jadi nyaho yén pangajaran agama di sakola téh teu sajalan jeung pangajaran Alkitab. Abdi ngarasa kudu kaluar ti sakola éta. Jadi abdi ménta ka kolot supaya dipindahkeun ka sakola séjén.

Abdi terus diajar Alkitab, tapi hésé nyieun kamajuan lantaran abdi sieun ngawawar ti imah ka imah. Garéja Katolik téh gedé pisan pangaruhna jeung nentang pisan kana  pangwawaran. Garéja boga hubungan pulitik nu deukeut jeung perdana mentri Quebec, nyaéta Maurice Duplessis. Ku dukunganana, Saksi-Saksi diganggu jeung diserang. Harita, rék ngawawar téh kudu gedé kawani.

Salah saurang sadérék nu ngabantu abdi ngalawan rasa sieun nyaéta John Rae. Manéhna téh lulusan Sekolah Gilead kelas kasalapan. John boga loba pisan pangalaman, lemah lembut, rendah haté, jeung gampang dideukeutan. Manéhna jarang méré naséhat, tapi ngajar tina tuladan. John teu pati bisa ngomong basa Prancis, jadi abdi sering maturan manéhna ngawawar jeung dines. Lantaran sok babarengan jeung John, abdi wani mutuskeun pikeun jadi Saksi Yéhuwa. Sapuluh taun ti saprak papanggih jeung Saksi, abdi dibaptis dina tanggal 26 Méi 1951.

Sidang abdi di Quebec City téh sidang leutik, tapi lolobana panaratas. Abdi kajurung ku tuladan maranéhna pikeun jadi panaratas. Harita, ngawawar ti imah ka imah téh ngan saukur maké Alkitab. Lantaran euweuh publikasi, urang kudu leuwih tarampil ngagunakeun ayat-ayat Alkitab. Jadi, abdi néangan ayat-ayat nu bisa ngabantu abdi ngabéla bebeneran. Tapi lamun Alkitabna teu disahkeun ku Garéja Katolik, loba nu embung maca.

Taun 1952, abdi nikah jeung sadérék istri nu sasidang, nyaéta Simone Patry. Tuluy urang duaan pindah ka Montreal. Kurang ti sataun, abdi boga budak awéwé nyaéta Lise. Teu lila saacan nikah, abdi eureun naratas. Tapi, abdi jeung Simone tetep ngupayakeun hirup saderhana supaya bisa ngadukung sapinuhna kagiatan sidang salaku kulawarga.

Sapuluh taun ti harita, abdi mikirkeun enya-enya pikeun naratas deui. Taun 1962, abdi milu Sekolah Pelayanan Kerajaan keur kokolot nu diayakeun salila sabulan di Bétel Kanada. Abdi sakamar jeung Sadérék Camille Ouellette. Abdi resep pisan lantaran manéhna téh sumanget pisan dinesna, komo deui manéhna geus boga pamajikan jeung budak. Harita di Quebec mah jarang ngadéngé aya kolot nu naratas bari ngurus budak, tapi éta nu keur diupayakeun ku Camille. Waktu keur babarengan, manéhna sok ngajurung abdi pikeun mikirkeun kaayaan abdi. Ngan sababaraha bulan ti harita, abdi yakin bisa jadi panaratas biasa deui. Aya nu ngomong tindakan abdi téh teu bijaksana, tapi abdi terus  maju lantaran yakin Yéhuwa bakal ngaberkahan upaya abdi pikeun ngalakukeun leuwih loba dina palayanan.

Taun 1964, abdi jeung Simone dilantik jadi panaratas istiméwa, tuluy ditugaskeun ka lembur sorangan, nyaéta Quebec City. Di kota éta, abdi duaan ngawula sababaraha taun. Mémang harita pangwawaran téh keur ningkat, tapi aya kénéh nu nentang.

Pas poé Saptu siang, abdi ditéwak di Sainte-Marie, kota leutik nu teu jauh ti Quebec City. Saurang patugas mawa abdi ka kantor pulisi tuluy ngasupkeun abdi ka sél lantaran ngawawar ti imah ka imah tanpa idin. Teu lila, abdi dibawa ka hakim nu ngaranna Baillargeon. Manéhna téh hakim nu dipikasieun. Manéhna nanyakeun saha pangacara abdi. Waktu abdi nyebutkeun ngaran Glen How, * pangacara Saksi nu katelah, manéhna reuwas, tuluy ngomong, ”Aduh, si éta euy!” Sadérék Glen How téh pangacara nu katelah suksés ngabéla para Saksi. Teu lila, abdi dibéjaan ku pangadilan yén tuduhan abdi geus dibatalkeun.

Ku ayana tentangan di Quebec, urang jadi hésé nyéwa tempat nu layak keur ibadah. Sidang urang nu leutik ngan saukur bisa meunangkeun garasi nu tiris pisan pas keur usum salju. Sangkan rohangan bisa leuwih haneut, sadérék-sadérék ngagunakeun pemanas ruangan nu maké minyak. Urang biasana ngariung ngurilingan éta pemanas sababaraha jam saacan pasamoan pikeun ngabagikeun pangalaman nu nguatkeun.

Abdi bungah ningali hasil alus tina pangwawaran salila mangtaun-taun. Basa taun 1960-an mah, ngan aya sababaraha sidang leutik di daérah Quebec City, wilayah Côte-Nord, jeung Semenanjung Gaspé. Ayeuna loba pisan Saksi di daérah-daérah éta, sadérék-sadérék gé bisa masamoan di Balé Karajaan nu alus.

Taun 1970, abdi diondang pikeun jadi pangawas wilayah. Tuluy taun 1973, abdi meunang tugas jadi pangawas distrik. Dina taun-taun éta, abdi diajar loba hal ti sadérék-sadérék nu pangalaman, saperti Laurier Saumur * jeung David Splane. * Maranéhna téh ngawula dina tugas kuriling. Unggal kongrés réngsé, abdi jeung David sok silih béré saran pikeun ningkatkeun cara ngajar urang. Abdi inget, David pernah ngomong, ”Léonce, abdi resep kana hutbah panutupna tadi. Hutbahna alus, tapi lamun informasina saloba kitu mah sigana abdi bakal nyieun tilu hutbah!” Abdi ngasupkeun loba teuing informasi dina hutbah. Abdi kudu ngalatih sangkan hutbah abdi leuwih ringkes.

 Pangawas distrik boga tanggung jawab pikeun nguatkeun pangawas wilayah. Tapi, loba pawarta di Quebec téh kenal ka abdi. Jadi lamun keur datang ka wilayah éta, maranéhna sok ngajak abdi dines. Sanajan éta téh pikaresepeun, tapi abdi jadi teu boga loba waktu keur para pangawas wilayah. Sakali waktu, aya pangawas wilayah nu dipikanyaah ngingetkeun, ”Alus lamun nyadiakeun waktu keur dulur-dulur saiman, tapi tong poho, Sadérék ka dieu téh pikeun nguatkeun abdi. Abdi gé butuh dikuatkeun!” Naséhat nu alus ieu téh ngabantu abdi jadi leuwih saimbang.

Taun 1976, aya kajadian nu pikasediheun pisan. Teu disangka-sangka, Simone, pamajikan nu dipikanyaah ku abdi, gering parah tuluy maot. Manéhna téh batur hirup nu luar biasa lantaran teu mentingkeun diri jeung nyaah pisan ka Yéhuwa. Abdi bisa tabah lantaran tetep sibuk dina dines. Abdi nganuhunkeun ka Yéhuwa nu geus sakitu nyaahna ngabantu abdi dina kaayaan nu susah. Ka dieunakeun, abdi kawin jeung Carolyn Elliott. Manéhna téh panaratas basa Inggris nu sumanget sarta pindah ka Quebec pikeun ngawula ka tempat nu leuwih ngabutuhkeun. Carolyn téh gampang dideukeutan jeung perhatian ka batur, komo deui ka jalma nu éraan jeung nu ngarasa teu boga batur. Manéhna loba pisan ngabantu dina tugas abdi.

Bulan Januari 1978, abdi dipénta ngajar dina Sekolah Dinas Perintis nu mimiti di Quebec. Abdi geumpeur pisan lantaran bahan palajaranana téh anyar keur abdi, ogé keur para siswa. Untungna téh aya loba panaratas nu pangalaman di kelas éta. Jadi sanajan abdi instrukturna, abdi loba diajar ti para siswa!

Ka dieunakeun dina taun éta kénéh, diayakeun Kongrés Internasional ”Iman nu Unggul” di Montreal’s Olympic Stadium. Éta téh  kongrés nu panggedéna nu pernah diayakeun di Quebec, hadirinna leuwih ti 80.000. Pas kongrés, abdi ditugaskeun pikeun ngajelaskeun ngeunaan kongrés ieu ka para wartawan jeung bungah pisan lantaran média nulis loba hal positif ngeunaan urang. Mun diitung-itung, TV jeung radio nyiarkeun wawancarana leuwih ti 20 jam. Salian ti éta, aya ratusan artikel nu dipedalkeun. Éta jadi kasaksian nu luar biasa!

Taun 1996, aya parobahan gedé keur abdi. Ti saprak dibaptis, abdi ngawula di Quebec nu maké basa Prancis. Ayeuna, abdi ditugaskeun di daérah Toronto nu maké basa Inggris. Abdi asa teu sanggup jeung sieun pisan nepikeun hutbah lantaran basa Inggris abdi teu lancar. Abdi kudu leuwih sering ngadoa jeung ngandelkeun Yéhuwa sapinuhna.

Sanajan kitu, dua taun ngawula di daérah Toronto téh bener-bener pikaresepeun. Carolyn sabar ngabantu supaya basa Inggris abdi leuwih alus. Dulur-dulur saiman ogé ngadukung jeung ngagedékeun haté pisan. Teu butuh waktu lila pikeun meunangkeun loba sobat.

Dina waktu nu sibuk pikeun kagiatan jeung persiapan kongrés wilayah, abdi biasana nyadiakeun waktu sajam dina poé Jumaah soré-soré pikeun ngawawar ti imah ka imah. Meureun aya nu mikir, ’Keur naon dines, pan isuk téh rék kongrés?’ Tapi abdi ngarasa, nyaritakeun bebeneran dina dines téh bener-bener nguatkeun. Nepi ka ayeuna gé, abdi ngarasa leuwih bungah sanggeus ngawawar.

Taun 1998, abdi jeung Carolyn ditugaskeun ka Montreal jadi panaratas istiméwa. Dina sababaraha taun, tugas abdi téh ngatur kasaksian istiméwa di tempat umum sarta gawé bareng jeung média massa pikeun ngalempengkeun pandangan nu salah ngeunaan Saksi-Saksi Yéhuwa. Ayeuna, abdi jeung Carolyn resep ngawawar ka jalma asing nu pindah ka Kanada. Biasana maranéhna sumanget diajar Alkitab.

Geus 68 taun abdi dibaptis jadi Saksi Yéhuwa. Lamun inget kana dines abdi salila éta, abdi ngarasa diberkahan pisan. Abdi bungah pisan lantaran diajar pikeun mikaresep dines jeung bisa ngabantu loba jalma kenal kana bebeneran. Sanggeus incu abdi gedé, budak abdi, Lise, jeung salakina jadi panaratas biasa. Ningali manéhna terus sumanget dina dines téh bener-bener ngagedékeun haté. Utamana, abdi nganuhunkeun ka dulur-dulur saiman nu méré tuladan jeung naséhat nu bijaksana. Éta ngabantu abdi maju sacara rohani sarta bisa ngawula Yéhuwa ku tugas nu béda-béda. Abdi bisa tetep satia dina tugas abdi téh lantaran ngandelkeun roh suci Yéhuwa. (Jab. 51:13) Abdi terus nganuhunkeun ka Yéhuwa lantaran abdi masih dipasihan hak istiméwa pikeun ngamulyakeun nami-Na!​—Jab. 54:8.