TANGU miaka ya 1920, Wanafunzi wa Biblia walijitahidi sana kuwafikia watu wanyoofu waliotafuta kweli nchini Georgia. Mnamo 1924, ofisi ya tawi ilifunguliwa jijini Beirut, Lebanoni, ili isimamie kazi ya kuhubiri kwenye eneo lililotia ndani nchi ya Armenia, Georgia, Siria, na Uturuki.

Ingawa huenda mbegu fulani za kweli zilipandwa nchini Georgia wakati huo, mwanzoni matokeo hayakuwa wazi. (Mt. 13:33) Hata hivyo, baada ya muda ujumbe wa Ufalme ulienea na kubadili sana maisha ya watu wengi nchini Georgia.

Vita vya Pili vya Ulimwengu vilipoanza, Vaso Kveniashvili alikuwa tineja. Kwa kuwa Georgia ilikuwa sehemu  ya Muungano wa Sovieti, muda mfupi baada ya vita hivyo kuanza, baba yake aliandikishwa katika jeshi la Sovieti. Kufikia wakati huo, mama ya Vaso alikuwa amekufa. Akiwa mwana wa kwanza, Vaso alianza kuiba ili ajiruzuku na kutegemeza ndugu zake wachanga.

Vaso alijiunga na genge la wahalifu na kisha akajihusisha sana na magenge makubwa ya uhalifu. Anasimulia hivi: “Nilihisi kulikuwa na haki kati ya wahalifu kuliko kwenye serikali au katika jamii.” Lakini baada ya muda, Vaso aligundua kuwa alikuwa akitafuta kitu kinachozidi uwezo wa mwanadamu. Anakumbuka hivi: “Nilitamani kuona haki ikitendeka.”

Hatimaye Vaso alikamatwa kwa sababu ya matendo yake ya uhalifu na kupelekwa uhamishoni kwenye kambi  ya kazi ngumu iliyoko Siberia. Akiwa huko alikutana na Shahidi wa Yehova, ambaye alikuwa amefungwa kwa sababu ya imani yake. Vaso anakumbuka hivi: “Hatimaye nilipata kile nilichokuwa nikitafuta. Hatukuwa na machapisho yoyote, lakini nilijitahidi niwezavyo kujifunza yale ambayo ndugu huyo alikuwa akinieleza.”

Vaso alipoachiliwa huru katika mwaka 1964, alirudi Georgia na akaanza kuwatafuta Mashahidi wa Yehova. Hata hivyo, aliendelea kuwasiliana na ndugu huyo kupitia barua. Kwa kuhuzunisha, rafiki huyo mwaminifu alikufa, na Vaso hakuweza kuwasiliana na watu wa Mungu. Alilazimika kusubiri kwa karibu miaka 20 kabla ya kukutana na Mashahidi tena. Tutaona mengi kumhusu baadaye.

Kufungwa katika kambi ya mateso ya Nazi kwa mwanamke kijana kutoka Georgia, aliyeitwa Valentina  Miminoshvili, kulimletea baraka nyingi. Akiwa huko alikutana na Mashahidi wa Yehova. Kile kilichomvutia zaidi ni imani yao thabiti. Aliguswa moyo sana na walichomfundisha kutoka katika Biblia.

Aliporudi nyumbani baada ya vita, Valentina alianza kuzungumza na wengine kuhusu imani yake mpya. Lakini baada ya muda, wenye mamlaka katika eneo hilo waligundua jambo hilo, na akahukumiwa kifungo cha miaka kumi katika kambi ya kazi ngumu nchini Urusi. Akiwa huko alikutana tena na Mashahidi wa Yehova, na baadaye akabatizwa.

Baada ya kuachiliwa huru kutoka kambini mwaka 1967, Valentina alihamia upande wa magharibi mwa Georgia, ambapo aliendelea kuhubiri kwa busara. Hakufahamu kuwa muda mfupi baadaye angetumiwa na Yehova kujibu sala ya kutoka moyoni ya mtu fulani.

Katika 1962, Dada Antonina Gudadze alihamia Georgia kutoka Siberia, mume wake asiyeamini alipoamua kurudi Georgia, nchi aliyozaliwa. Akiwa mzaliwa wa Siberia, Antonina alisikia kweli kwa mara ya kwanza kutoka kwa Mashahidi waliopelekwa uhamishoni huko. Kwa kuwa sasa aliishi Khashuri, jiji lililokuwa upande wa mashariki mwa Georgia, alijipata ametenganishwa na waamini wenzake.

Antonina anakumbuka jinsi Yehova alivyojibu sala zake: “Siku moja nilipokea kifurushi kutoka kwa mama yangu aliyekuwa akiishi Siberia, na nikapata machapisho yanayotegemea Biblia yakiwa yamefichwa kwa ustadi ndani yake. Niliendelea kupata chakula cha kiroho kwa njia hiyo kwa miaka sita iliyofuata. Kila mara,  nilimshukuru Yehova kwa mwongozo wa kiroho, kitia moyo, na utunzaji wake.”

Hata hivyo, Antonina alikuwa peke yake. Anasema hivi: “Niliendelea kumwomba Yehova aniunganishe na ndugu na dada zangu. Siku moja, wanawake wawili waliingia ndani ya duka nililokuwa nimeajiriwa kazi ya kuuza. Waliniuliza, ‘Wewe ndiye Antonina?’ Nyuso zao zenye urafiki zilifanya nitambue kwamba walikuwa dada zangu wa kiroho. Tulikumbatiana na sote tukalia.”

Mmoja wa dada hao alikuwa Valentina Miminoshvili. Wazia jinsi Antonina alivyosisimka kujua kuwa mikutano ilikuwa ikifanywa magharibi mwa Georgia! Alisafiri kwenda mikutanoni mara moja kwa mwezi, ingawa ilikuwa ikifanywa kilomita 300 kutoka nyumbani kwake.

Katika miaka ya 1960, baadhi ya Mashahidi walioteswa na wenye mamlaka kutoka maeneo mengine ya Muungano wa Sovieti, waliamua kuhamia maeneo ambayo hali ilikuwa nzuri zaidi. Vladimir Gladyuk, ndugu mwenye nguvu na bidii, alikuwa mmoja wao. Mnamo 1969, alihama  kutoka Ukrainia hadi jiji la Zugdidi, lililoko magharibi mwa Georgia.

Mwanzoni, wale waliohamia Georgia walifanya mikutano katika Kirusi. Hata hivyo, idadi ya Wageorgia waliohudhuria mikutano kwa ukawaida ilipoongezeka, kukawa na mipango ya kufanya mikutano katika Kigeorgia. Kazi ya kufanya wanafunzi ilikuwa na matokeo mazuri sana hivi kwamba katika Agosti 1970, wenyeji 12 walibatizwa.

Mnamo 1972, Vladimir na familia yake walihamia eneo lililo magharibi zaidi mwa nchi, katika jiji la Sokhumi, kwenye pwani ya Bahari Nyeusi. Vladimir anaeleza hivi: “Tulihisi tukiwa na hali nzuri ya kiroho na tulimshukuru Yehova kwa kutupatia baraka zake. Kutaniko la eneo hilo lilikua haraka sana.” Mwaka huo, Ukumbusho wa kwanza ulifanywa katika jiji la Sokhumi, na watu 45 walihudhuria.

Babutsa Jejelava, ambaye sasa ana umri wa miaka zaidi ya 90, alikuwa mmoja wa watu wa kwanza waliokubali kweli katika jiji la Sokhumi mwanzoni mwa 1973. Anakumbuka hivi: “Siku moja, niliona wanawake wanne wakijadiliana kwa shauku kuhusu jambo fulani. Wawili kati yao walikuwa watawa, na baadaye niligundua kwamba hao wengine wawili walikuwa Mashahidi wa Yehova.” Dada mmoja alikuwa Lyuba, mke wa Vladimir Gladyuk, na mwenzake alikuwa Itta Sudarenko, painia mwenye bidii sana kutoka Ukrainia.

Babutsa anakumbuka alivyohisi alipokuwa akisikiliza mazungumzo hayo, “Nilisikiliza kwa moyo na nafsi yangu yote.” Aliposikia kwamba Mungu ana jina la kibinafsi, alijitosa kwenye mazungumzo hayo haraka na kuuliza ikiwa angeonyeshwa jina hilo katika Biblia. Aliuliza maswali mengi hadi mazungumzo hayo yakaendelea kwa saa tatu.

Babutsa alihofu kwamba huenda hangewaona Mashahidi tena, kwa hiyo akawauliza, “Mkienda, mtarudi kweli?”

Dada hao wakajibu: “Ndiyo. Tutarudi Jumamosi ijayo.”

Jumamosi ilipofika, Babutsa alifurahi sana kuwaona dada hao! Walianza kujifunza naye Biblia mara moja. Walipokuwa karibu kumaliza funzo lao, Babutsa alitaka kuhakikisha kwamba watu wa Mungu hawangekosa kurudi. Alijiambia hivi: ‘Kwa sababu nimewapata watu hawa, nahitaji kuhakikisha kwamba sitawapoteza.’

Babutsa akafikiria mpango fulani. Anakumbuka hivi: “Nilijua kwamba Lyuba alikuwa ameolewa, kwa hiyo nikamwuliza Itta ikiwa yeye pia alikuwa ameolewa. Itta akajibu kwamba hakuwa na mume. Nikasema hivi kwa msisimko, ‘Basi hamia kwangu! Nina vitanda viwili na taa  kati ya vitanda hivyo. Tunaweza kutumia mwanga huo kujifunza Biblia hata usiku!’” Itta alikubali mwaliko huo na kuhamia nyumbani kwa Babutsa.

Akikumbuka pindi hiyo, Babutsa anasema hivi: “Nyakati nyingine nilishindwa kulala usiku kwa kuwa nilitafakari yale niliyojifunza. Ghafula, swali fulani lilinijia akilini. Ningemwamsha Itta na kumwambia: ‘Itta, chukua Biblia yako. Nina swali!’ Akifikicha macho, Itta angejibu, ‘Sawa rafiki yangu.’ Kisha angefungua Biblia yake na kunionyesha jibu.” Siku tatu tu baada ya Itta kuhamia kwake, Babutsa alianza kuhubiri habari njema!

Babutsa alikuwa na rafiki wa karibu aliyeitwa Natela Chargeishvili. Babutsa anakumbuka hivi: “Nilifikiri mali zingemzuia kukubali kweli, lakini nilifurahi alipokubali. Tangu siku ya kwanza tulipozungumza naye, kweli iliwaka ndani ya moyo wake.” Punde si punde, wote wawili walikuwa wakiwahubiria marafiki, wafanyakazi, na majirani kuhusu tumaini lao.