Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 2Вқ 32:2–8. Вақте ошуриён ба исроилиён ҳамла карданӣ буданд, шоҳ Ҳизқиё онҳоро дилбардорӣ кард.

• Дн 10:2, 8–11, 18, 19. Фариштаи Худо Дониёли солхӯрдаву хастаро рӯҳбаланд карда қувват бахшид.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 5Мс 3:28; 31:7, 8. Пайғамбар Мӯсо ба гуфти Яҳува дастёраш Юшаъро рӯҳбаланд карда қавӣ гардонд.

• Крн 11:22–26; 14:22. Павлус ва Барнаббои расул масеҳиёни Антиохияро дар вақти озору азият рӯҳбаланд карданд.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• Дв 11:37–40. Ҳар сол ҷавонзанони Исроил назди духтари Ифтоҳи довар рафта, ӯро барои фидокорияш таърифу таҳсин мекарданд.

• Ошк 2:1–4. Пеш аз он ки масеҳиёни ҷамоати Эфсӯсро ислоҳ кунад, Исо дар бораи корҳои хубашон гап зад.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 1Пш 23:16–18. Юнотон медонист, ки дӯсташ Довуд ба рӯҳбаландӣ муҳтоҷ аст, барои ҳамин рафта, ӯро дилбардорӣ кард.

• Юҳ 16:33. Исо шогирдонашро дилпур сохт, ки, агар ба намунааш пайравӣ кунанд, мисли ӯ бар ҷаҳон ғолиб меоянд.

• Крн 28:14–16. Вақте бародарон Павлусро дар роҳи Рум пешвоз гирифтанд, ӯ рӯҳбаланд шуд.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 4Мс 11:10–15. Пайғамбар Мӯсо аз шикваю шикоят ва саркашии исроилиён сахт ғамгин шуд.

• 4Мс 13:31, 32; 14:2–6. Хабари бади даҳ ҷосус мардумро рӯҳафтода кард ва сабаби исён бардоштани онҳо шуд.

 Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 2Вқ 20:1–19. Вақте лашкари бузург ба Яҳудо ҳамла кард, шоҳ Еҳушофот мардумро ҷамъ оварда, ба Яҳува дуо гуфт.

• Крн 12:1–5, 12–17. Баъди кушта шудани Яъқуб Петрусро ба зиндон партофтанд, барои ҳамин аҳли ҷамоати Ерусалим дар ҳаққи ӯ дуо мегуфтанд.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 1Мс 39:19–23; 40:1–8. Юсуфро барноҳақ айбдор карда, ба зиндон партофта бошанд ҳам, ӯ ба Яҳува такя мекард ва дигаронро дастгирӣ менамуд.

• 4Пш 6:15–17. Ҳарчанд Элишоъ аз лашкари бузург натарсид, ӯ дар ҳаққи дастёраш дуо гуфт, то ба ҳарос наафтад.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 1Пш 1:10, 11, 17, 18. Яҳува дуои Ҳанноро шунид ва ба ӯ кумак кард, ки ғамашро дур кунаду оромӣ ёбад.

• 3Пш 19:1–19. Вақте пайғамбар Илёс рӯҳафтода буд, Яҳува ба ӯ обу нон дод ва ба оянда умед бахшида рӯҳбаланд кард.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• Аб 14:1, 2, 7–9, 13–15. Айюб дар душвортарин лаҳзаи ҳаёташ аз умеди зиндашавӣ тасаллӣ мегирифт.

• Дн 12:13. Фаришта ба Дониёл гуфт, ки дар рӯзҳои охир насибаи худро мегирад. Ин суханон ба Дониёл, ки он вақт тақрибан 100-сола буд, тасаллӣ бахшид.

 Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 1Пш 30:1–9. Дар сахтиҳояш шоҳ Довуд ба Яҳува дуо гуфт ва қувват ёфт.

• Лқ 22:39–43. Исо дар озмоиши душвортарини ҳаёташ ба Яҳува гарму ҷӯшон дуо гуфт, Худо дар ҷавоб фариштаашро фиристод, то ӯро дастгирӣ кунад.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• Крн 15:2–4. Павлус ва Барнаббои расул ҷамоатеро, ки хабар гирифтанд, беҳад рӯҳбаланд карданд.

• 3Юҳ 1–4. Юҳаннои солхӯрда вақте фаҳмид, ки шогирдонаш роҳи ростиро маҳкам доштаанд, сахт хурсанд шуд.