พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนจริง ๆ ไหม?
ทัศนะของคัมภีร์ไบเบิล
พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนจริง ๆ ไหม?
ไม้กางเขนเป็นสัญลักษณ์ทางศาสนาอย่างหนึ่งที่ผู้คนรู้จักกันมากที่สุด. ผู้คนหลายล้านถือว่าไม้กางเขนเป็นเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ประหารพระเยซู. อะดอร์ฟ-นะโปเลียน ดีดรอน นักเขียนและนักโบราณคดีซึ่งนับถือศาสนาคาทอลิกกล่าวว่า “ไม้กางเขนได้รับการสักการะคล้าย ๆ กับพระคริสต์ หรืออาจเท่ากับพระคริสต์; ไม้ศักดิ์สิทธิ์นี้ได้รับความนับถือเกือบจะเท่ากับพระเจ้า.”
บางคนกล่าวว่า ไม้กางเขนทำให้เขารู้สึกใกล้ชิดกับพระเจ้าขณะอธิษฐาน. ส่วนคนอื่นใช้ไม้กางเขนเป็นเครื่องราง โดยคิดว่าสิ่งนี้จะช่วยปกป้องพวกเขาจากสิ่งชั่วร้าย. แต่คริสเตียนควรใช้ไม้กางเขนเป็นเครื่องสักการบูชาไหม? พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนจริง ๆ ไหม? คัมภีร์ไบเบิลสอนอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?
ไม้กางเขนเป็นสัญลักษณ์ของอะไร?
นานมาแล้วก่อนยุคคริสเตียน ชาวบาบิโลนใช้ไม้กางเขนเป็นสัญลักษณ์ในการนมัสการพระทัมมูส เทพเจ้าแห่งการแพร่พันธุ์. การใช้ไม้กางเขนแพร่ไปถึงอียิปต์, อินเดีย, ซีเรีย, และจีน. ในอีกหลายศตวรรษต่อมา ชาวอิสราเอลนำการนมัสการพระยะโฮวาไปผสมผสานกับการบูชาพระทัมมูสซึ่งเป็นพระเท็จ. คัมภีร์ไบเบิลกล่าวถึงการนมัสการแบบนี้ว่าเป็น “ความชั่วลามก.”—ยะเอศเคล 8:13, 14.
เรื่องราวที่บันทึกในกิตติคุณมัดธาย, มาระโก, ลูกา, และโยฮันใช้คำภาษากรีกสเตารอส (stau·rosʹ) เมื่อกล่าวถึงเครื่องมือที่ใช้ประหารพระเยซู. (มัดธาย 27:40; มาระโก 15:30; ลูกา 23:26) คำว่าสเตารอส หมายถึงเสา, ท่อนไม้, หรือหลักไม้ที่ตั้งตรง. หนังสือไม้กางเขนที่ไม่ใช่เป็นของคริสเตียน (ภาษาอังกฤษ) โดยเจ. ดี. พาร์สันอธิบายว่า “ในข้อเขียนมากมายที่ประกอบกันเป็นพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาใหม่ในภาษากรีกดั้งเดิม ไม่มีแม้แต่ประโยคเดียวที่ชี้โดยทางอ้อมว่า คำสเตารอสที่ใช้ในกรณีของพระเยซูไม่ใช่สเตารอสธรรมดา และไม่มีข้อพิสูจน์แม้แต่ข้อเดียวที่บอกว่าสเตารอสประกอบด้วยไม้สองท่อนที่ตอกติดกันเป็นรูปไม้กางเขน ไม่ใช่ไม้ท่อนเดียว.”
ตามที่บันทึกในกิจการ 5:30 อัครสาวกเปโตรใช้คำซีลอน (xyʹlon) ที่แปลว่า “ต้นไม้” ในความหมายเดียวกับสเตารอส แสดงว่าคำนี้ไม่ได้หมายถึงกางเขนที่เป็นไม้สองท่อนตัดกัน แต่เป็นท่อนไม้ธรรมดา ๆ หรือต้นไม้ที่ตั้งตรง. จนกระทั่งประมาณ 300 ปีหลังการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู บางคนที่อ้างตัวว่าเป็นคริสเตียนได้ส่งเสริมแนวคิดที่ว่าพระเยซูถูกประหารชีวิตบนไม้สองท่อนที่เป็นรูปกางเขน. อย่างไรก็ตาม แนวคิดนี้อาศัยประเพณีและการใช้คำภาษากรีกสเตารอส แบบผิด ๆ. เป็นที่น่าสังเกตว่า รูปวาดบางชิ้นในยุคโบราณแสดงภาพเครื่องประหารชีวิตที่พวกโรมันใช้ในลักษณะที่เป็นเสาหรือต้นไม้ต้นเดียว.
“จงระวังรักษาตัวให้ปราศจากรูปเคารพ”
ประเด็นที่สำคัญยิ่งกว่านั้นสำหรับคริสเตียนแท้ก็คือ สมควรไหมที่จะสักการบูชาเครื่องมือที่ใช้ประหารพระเยซู. เราควรใช้เครื่องสังหารนั้นในการนมัสการไหม ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นเสาตรง ๆ ต้นเดียว, ไม้กางเขน, ลูกศร, หอก, หรือมีด?
สมมุติว่าคนที่คุณรักถูกฆาตกรรมอย่างทารุณและมีการส่งอาวุธสังหารไปที่ศาลเพื่อใช้เป็นหลักฐาน. คุณจะพยายามหาทางเอาอาวุธสังหารดังกล่าวมาเป็นของคุณ, ถ่ายรูป, และทำสำเนาหลาย ๆ ใบแล้วแจกจ่ายให้คนอื่นไหม? คุณจะทำรูปจำลองของอาวุธนั้นขึ้นมาหลาย ๆ ขนาดไหม? คุณจะทำเป็นเครื่องประดับฝังเพชรพลอยไหม? หรือคุณจะผลิตออกมาเรื่อย ๆ เพื่อทำเป็นการค้าและขายให้กับเพื่อน ๆ และญาติเพื่อนำไปสักการบูชาไหม? คุณคงจะรังเกียจความคิดเช่นนั้น! แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ผู้คนทำกับไม้กางเขน!
นอกจากนี้ การใช้ไม้กางเขนในการนมัสการไม่ต่างอะไรกับการใช้รูปเคารพเพื่อการนมัสการ ซึ่งเป็นกิจปฏิบัติที่คัมภีร์ไบเบิลตำหนิ. (เอ็กโซโด 20:2-5; พระบัญญัติ 4:25, 26) อัครสาวกโยฮันกล่าวไว้อย่างถูกต้องเกี่ยวกับคำสอนของคริสเตียนแท้ เมื่อท่านเตือนสติเพื่อนคริสเตียนด้วยถ้อยคำที่ว่า “จงระวังรักษาตัวให้ปราศจากรูปเคารพ.” (1 โยฮัน 5:21) พวกเขาทำตามคำเตือนสติดังกล่าวแม้ว่านั่นอาจหมายถึงการเผชิญหน้ากับความตายในสังเวียนของพวกโรมัน.
อย่างไรก็ตาม คริสเตียนในศตวรรษแรกถือว่า การที่พระคริสต์สิ้นพระชนม์เป็นเครื่องบูชานั้นมีค่าสูงยิ่ง. ทุกวันนี้ก็เช่นกัน แม้คริสเตียนแท้ไม่ได้นมัสการเครื่องมือที่เคยใช้ทรมานและประหารพระเยซูคริสต์ แต่พวกเขาระลึกว่าการวายพระชนม์ของพระเยซูเป็นวิถีทางที่พระเจ้าทรงใช้เพื่อช่วยมนุษย์ไม่สมบูรณ์ให้ได้รับความรอด. (มัดธาย 20:28) การสำแดงความรักอันหาที่เปรียบมิได้ของพระเจ้าเช่นนี้จะนำพระพรเหลือคณานับมาสู่เหล่าผู้รักความจริง รวมถึงความหวังเรื่องชีวิตนิรันดร์ด้วย.—โยฮัน 17:3; วิวรณ์ 21:3, 4.
[ภาพหน้า 12]
รูปวาดบางชิ้นในยุคโบราณแสดงให้เห็นว่ามีการใช้เสาต้นเดียวเป็นเครื่องประหารชีวิต
[ที่มาของภาพ]
Rare Books Division, The New York Public Library, Astor, Lenox and Tilden Foundations
