Cameron: Kumusta ka, Jon?

Jon: Mabuti naman.

Cameron: Gustong-gusto ko ang mga pagtalakay natin sa Bibliya. * Noong huli tayong mag-aral, pinag-usapan natin kung bakit sinasabi ng mga Saksi ni Jehova na nagsimulang mamahala noong 1914 ang Kaharian ng Diyos. * Nakita natin ang isang ebidensiya sa hula na nasa kabanata 4 ng aklat ng Bibliya na Daniel. Natatandaan mo ba ang sinabi do’n?

Jon: Tungkol iyon sa malaking puno na napanaginipan ni Haring Nabucodonosor.

Cameron: Tama. Sa panaginip niya, nakita ni Nabucodonosor na umabot sa langit ang malaking punong iyon. Narinig niyang iniutos ng isang mensahero ng Diyos na putulin ang puno, pero iwan ang tuod at ugat. Makaraan ang “pitong panahon,” lumaki uli ang puno. * Tinalakay rin natin kung bakit may dalawang katuparan ang hulang ito. Ano nga y’ong unang katuparan?

Jon: Natupad iyon kay Nabucodonosor, ’di ba? Pitong taon siyang nawala sa katinuan.

Cameron: Oo, kaya pansamantalang nahinto ang kaniyang paghahari. Pero sa mas malaking katuparan, mahihinto rin ang pamamahala ng Diyos sa loob ng pitong panahon. Gaya ng nakita natin, nagsimula ang pitong panahon nang mawasak ang Jerusalem noong 607 B.C.E. Mula noon, wala nang hari sa lupa na kumakatawan sa paghahari ng Diyos na Jehova sa bayan niya. Pero pagkatapos ng pitong panahon, magluluklok ang Diyos ng bagong Tagapamahala—isa na nasa langit. Ibig sabihin, pagkatapos ng pitong panahon, magsisimula ang pamamahala ng makalangit na Kaharian ng Diyos. Ngayon, malinaw na sa atin kung kailan nagsimula ang pitong panahon. Kaya kung malalaman natin kung gaano ito kahaba, malalaman natin kung kailan nagsimulang mamahala ang Kaharian ng Diyos. Nasusundan mo ba?

Jon: Oo.

Cameron: Okey. Alamin naman natin ngayon ang haba ng pitong panahon. Nagbasa rin ako tungkol sa paksang ito para marepaso ko ang mahahalagang punto. Subukan kong ipaliwanag sa iyo sa abot ng makakaya ko.

Jon: Okey.

Cameron: Sa unang katuparan ng hula may kaugnayan kay Nabucodonosor, lumilitaw na ang pitong  panahon ay literal na pitong taon. Pero sa mas malaking katuparan may kaugnayan sa Kaharian ng Diyos, mas mahaba kaysa sa pitong taon ang pitong panahon.

Jon: Bakit mo nasabi?

Cameron: Tandaan mo na nagsimula ang pitong panahon nang mawasak ang Jerusalem noong 607 B.C.E. Kung magsisimula tayo sa petsang iyan, ang literal na pitong taon ay papatak noong 600 B.C.E. Pero wala namang kakaibang nangyari noong taóng iyon na nauugnay sa pamamahala ng Diyos. At isa pa, natutuhan natin na ipinahiwatig ni Jesus noong narito siya sa lupa na hindi pa natatapos ang pitong panahon, kahit ilang daan taon na ang lumipas mula noong 607 B.C.E.

Jon: Oo nga, napag-usapan na natin ’yon.

Cameron: Kaya sa halip na literal na mga taon, ang pitong panahon ay mas mahabang yugto ng panahon.

Jon: Gaano kahaba?

Cameron: Makakatulong sa atin ang Apocalipsis, isa pang aklat ng Bibliya na kaugnay ng Daniel, para matukoy nang eksakto ang haba ng pitong panahon. May binabanggit itong yugto ng “isang panahon at mga panahon at kalahating panahon,” ibig sabihin, tatlo’t kalahating panahon na katumbas ng 1,260 araw. * Kaya ang pitong panahon—doble ng tatlo’t kalahating panahon—ay 2,520 araw. Nasusundan mo ba?

Jon: Oo. Pero ano ang kaugnayan nito sa pagsisimulang mamahala ng Kaharian ng Diyos noong 1914?

Cameron: Okey, tingnan natin. Kung minsan sa Bibliya, ang isang araw ay lumalarawan sa isang taon. * Kung susundin natin ang isang araw para sa isang taon, ang pitong panahon ay katumbas ng 2,520 taon. Kaya kung magbibilang ka ng 2,520 taon mula 607 B.C.E., papatak ito sa taóng 1914. * Iyon ang paliwanag kung bakit natin nasabing natapos ang pitong panahon noong 1914, at nagsimula naman ang pamamahala ni Jesus bilang Hari ng Kaharian ng Diyos. At kapansin-pansin, mula noong 1914, nagkaroon ng malalaking pagbabago sa daigdig—mga pangyayaring inihula sa Bibliya na palatandaan ng mga huling araw.

Jon: Anong mga pangyayari?

Cameron: Ganito ang sinabi ni Jesus sa Mateo 24:7 kapag nagsimula na siyang mamahala sa langit: “Ang bansa ay titindig laban sa bansa at ang kaharian laban sa kaharian, at magkakaroon ng mga kakapusan sa pagkain at mga lindol sa iba’t ibang dako.” Pansinin mo na inihula ni Jesus ang kakapusan sa pagkain at paglindol. ’Di ba’t ganiyan ang nararanasan ng sangkatauhan sa nakaraang siglo?

Jon: Oo.

Cameron: Sa talatang ito, inihula rin ni Jesus na magkakaroon ng mga digmaan sa panahon ng pagkanaririto niya bilang Hari ng Kaharian ng Diyos. At sa Apocalipsis, inihula na hindi lang ito basta maliliit na digmaan, kundi mga digmaang makakaapekto sa buong mundo sa panahon ng kawakasan. * Alam mo ba kung kailan naganap ang unang digmaang pandaigdig?

Jon: Noong 1914, at noon din nagsimulang  mamahala si Jesus! Ngayon ko lang nakita ang koneksiyon n’on.

Cameron: Oo, kapag pinag-ugnay-ugnay natin ang hula tungkol sa pitong panahon at ang iba pang mga hula sa Bibliya tungkol sa panahon ng kawakasan, nagiging mas malinaw ito sa atin. Kumbinsido ang mga Saksi ni Jehova na 1914 nagsimulang mamahala si Jesus bilang Hari ng Kaharian ng Diyos at na noon ding taóng iyon nagsimula ang mga huling araw. *

Jon: Kailangan ko pa itong pag-isipan nang husto.

Cameron: Okey lang ’yan. Gaya nga ng sinabi ko, matagal-tagal din bago ko naunawaang mabuti ang mga ito. Pero sana nakatulong sa iyo ang pag-uusap natin na makitang kahit hindi espesipikong sinasabi sa Bibliya ang taóng 1914, talagang batay sa Kasulatan ang paniniwala ng mga Saksi ni Jehova tungkol sa taóng iyan.

Jon: Oo, d’yan ako hanga sa inyo—lahat ng sinasabi ninyo ay may suportang teksto at hindi basta opinyon lang. Pero nagtataka lang ako kung bakit ganito kakomplikado ang pagkakasulat sa Bibliya. Bakit hindi na lang sinabi ng Diyos na 1914 magsisimulang maghari si Jesus?

Cameron: Magandang tanong ’yan, Jon. Alam mo, maraming bagay na hindi talaga dinetalye sa Kasulatan. Bakit kaya ganito ipinasulat ng Diyos ang Bibliya at kailangan pang magsikap ng tao na unawain ito? Siguro pag-usapan natin iyan sa susunod.

Jon: Sige, gusto ko ’yan.