1. Birçok insan ne tür özverilerde bulunuyor? Neden?

İNSANLAR kendileri için önemli olan bir şey söz konusu olduğunda seve seve özveride bulunur. Anne babalar zamanlarını, maddi olanaklarını ve enerjilerini çocuklarının yararı için kullanır. Ülkelerini olimpiyatlarda temsil etmek isteyen genç atletler, yaşıtları eğlenirken her gün antrenman yapmak için saatler harcayarak yoğun bir çaba gösterirler. İsa da kendisi için önemli olan şeyler uğruna birçok özveride bulundu. Lüks şeyler peşinde koşmayı ya da çocuk sahibi olmayı istemedi. O tüm enerjisini Tanrı’nın Krallığını desteklemek için kullanmayı seçti (Mat. 4:17; Luka 9:58). Benzer şekilde takipçileri de Tanrı’nın Krallığını desteklemek uğruna pek çok şeyden vazgeçti. Krallık, onların yaşamındaki en önemli şeydi; bu nedenle onun için mümkün olduğunca çok özveride bulundular (Mat. 4:18-22; 19:27). O halde şu soru üzerinde düşünelim: “Ben yaşamımda hangi şeye önem veriyorum?”

2. (a) Tüm Hıristiyanların hangi konularda özveride bulunmaları gerekir? (b) Bazıları hangi ek işleri yaparak özveride bulunuyor?

² Belirli konularda özverilerde bulunmak tüm Hıristiyanlar için çok önemlidir. Yehova’yla yakın bir ilişkiye sahip olmak istiyorsak bunu yapmamız gerekir. Örneğin dua, Kutsal Kitap okuması, aile ibadeti, ibadetler ve tarla hizmeti için zamanımızı ve enerjimizi harcamak bu özveriler arasındadır * (Yeşu 1:8; Mat. 28:19, 20; İbr. 10:24, 25). Gösterdiğimiz çabalar ve Yehova’nın desteği sonucunda duyuru işi hız kazanıyor ve birçok insan ‘Yehova’nın evinin bulunduğu dağa’ akın ediyor (İşa. 2:2). Krallıkla ilgili faaliyetleri desteklemek isteyen pek çok kardeş Beytel’de  hizmet etmek, İbadet ve Kongre Salonları inşa işine yardım etmek, bölge ibadetleriyle ilgili işleri düzenlemek ya da bir doğal afetin ardından yapılan yardım çalışmalarına katılmak üzere özverilerde bulunuyor. Sonsuz yaşama sahip olmak için böyle ek özverilerde bulunmamız şart olmasa da, bunlar Tanrı’nın Krallığının desteklenmesi için gereklidir.

3. (a) Krallık için özverilerde bulunduğumuzda bundan nasıl yarar görürüz? (b) Hangi sorular üzerinde düşünmeliyiz?

³ Bugün Krallığı desteklemek üzere elimizden geleni yapmak her zamankinden daha önemlidir. Birçok kardeşin Yehova için seve seve özverilerde bulunduğunu görmek bize sevinç veriyor (Mezmur 54:6’yı okuyun). Böyle cömert bir tutuma sahip olmak Tanrı’nın Krallığını beklerken sevinçli olmamızı sağlar (Tekr. 16:15; Elçi. 20:35). Bu konuda hepimiz kendimizi dikkatle gözden geçirmeliyiz. Şu sorular bunu yapmamıza yardım edebilir: Krallık için nasıl daha fazla özveride bulunabilirim? Vaktimi, maddi imkânlarımı, enerjimi ve yeteneklerimi nasıl kullanıyorum? Hangi uyarılar üzerinde düşünmeliyim? Şimdi, eski İsrail’deki sunuları ele alalım ve özveride bulunmak konusunda bunlardan neler öğrenebileceğimizi görelim. Böylece sevincimiz daha da artacak.

4. Kurban sunmak İsrailoğullarına nasıl yarar sağlıyordu?

⁴ Eski İsrail halkının, günahlarının bağışlanması için kurban sunması gerekiyordu. Bu, Yehova’nın onayını kazanmak için şarttı. Sunulardan bazıları talep ediliyordu, bazıları ise gönüllü olarak sunuluyordu (Lev. 23:37, 38). Yakılan tüm sunular gönüllü olarak, yani Yehova’ya armağan olarak da sunulabiliyordu. Örneğin Süleyman’ın mabedinin hizmete açılışında, Yehova’ya çok sayıda kurban sunulmuştu (2. Tar. 7:4-6).

5. Yehova maddi imkânları sınırlı olan kişiler için nasıl bir düzenleme yaptı?

⁵ Sevgi dolu bir Tanrı olan Yehova, herkesin aynı ölçüde veremeyeceğini biliyordu; bu nedenle herkesten imkânları ölçüsünde talep ediyordu. Yehova’nın kanununa göre, kurban edilen hayvanların kanı akıtılmalıydı; bu kurbanlar İsa Mesih aracılığıyla ‘gelecek iyi şeylerin gölgesiydi’ (İbr. 10:1-4). Bununla birlikte Yehova halktan kanunla ilgili beklentileri konusunda makuldü. Örneğin bir kişinin  koç ya da keçi gibi hayvanlar sunmaya imkânı yoksa Tanrı onun kumru sunmasına izin veriyordu. Böylece yoksul olanlar bile Yehova’ya sevinçle kurban sunabiliyordu (Lev. 1:3, 10, 14; 5:7). Kanunda farklı hayvanların kurban edilmesine izin verilse de, gönüllü bir kurban sunan her bireyden talep edilen iki şey vardı.

6. (a) Kurban sunan herkesten hangi iki şey talep ediliyordu? (b) Bu taleplere uymak ne kadar önemliydi?

⁶ İlk olarak, kişi Yehova’ya elindekinin en iyisini vermeliydi. Yehova’nın onayını kazanmak isteyen kişi, O’na hasta ya da kusurlu bir hayvan sunmamalıydı (Lev. 22:18-20). İkincisi ise, kurbanı sunan kişi pak ve temiz olmalıydı. Eğer değilse, Yehova’nın önündeki durumunu düzeltmek için önce günah ya da suç sunusu sunmalıydı (Lev. 5:5, 6, 15). Bu çok ciddi bir meseleydi. Eğer kirli durumda olan biri, Yehova’ya gönüllü olarak sunulan paylaşma kurbanının etinden yerse, o kişi yaşatılmayacaktı (Lev. 7:20, 21). Öte yandan kişi Yehova’nın önünde temiz bir durumdaysa ve sunduğu hayvanda kusur yoksa, bundan büyük bir sevinç alırdı (1. Tarihler 29:9’u okuyun).

7, 8. (a) Krallık için özveride bulunanlar hangi sevinci tadıyor? (b) Özveride bulunmak üzere elimizde hangi imkânlar var?

⁷ Bugün de birçok kişi Yehova’nın hizmetinde büyük bir gayretle seve seve çalışıyor ve bu Yehova’yı çok mutlu ediyor. Kardeşlerimiz için çalışmak nimetlerle sonuçlanıyor. İbadet Salonu inşasında ve doğal afetlerden etkilenenlere yardım işinde çalışan bir birader, bu şekilde hizmet etmenin insana tarifsiz bir doyum verdiğini söylüyor. Şunları diyor: “Yeni yapılmış İbadet Salonuna gelen ya da bir doğal afetin ardından kendilerine yapılan yardımı gören kardeşlerin yüzlerindeki sevinci ve takdiri gördüğünüzde, yapılan tüm işe ve harcanan tüm çabalara değdiğini hissediyorsunuz.”

⁸ Yehova’nın toplumu Krallıkla ilgili faaliyetleri desteklemek üzere her zaman fırsat kollamıştır. 1904’te C. T. Russell birader şöyle yazmıştı: “Herkes kendini zamanının, nüfuzunun, parasının ve benzeri şeylerinin kâhyası olmak üzere Rab tarafından tayin edilmiş biri olarak görmeli ve herkes Efendinin izzetlendirilmesi için bu yeteneklerini elinden geldiğince kullanmaya çalışmalı.” Yehova’ya özveriyle hizmet ederken bir bedel ödememiz  gerekse de, bunun sonucunda birçok nimete sahip oluruz (2. Sam. 24:21-24). O halde hepimiz, “Sahip olduğum imkânları daha iyi kullanabilir miyim?” diye düşünelim.

9. Vaktimizi kullanmakla ilgili Luka 10:2-4’teki ilkeden ne öğreniyoruz?

⁹ Vaktimiz. Yayınlarımızın tercüme edilmesi ve basılması, İbadet ve Kongre Salonlarının inşası, bölge ibadetlerinin organize edilmesi, doğal afetlerden etkilenenler için düzenlenen yardım çalışmaları ve yapılması gereken diğer işler zaman ve çaba gerektirir. Her gün sadece 24 saatimiz var. İsa bu konuda bize yardım edebilecek bir ilkeden bahsetmişti. Öğrencilerini iyi haberi duyurmaları için gönderdiğinde onlara, “yolda selam sabahla vakit kaybetmeyin” demişti (Luka 10:2-4). Acaba İsa neden böyle söyledi? Bir Kutsal Kitap bilgini şöyle diyor: “Doğulular arasındaki selamlaşmalar bizde olduğu gibi hafif bir baş eğmeden veya tokalaşmadan ibaret değildi; kucaklaşmak, eğilmek ve hatta yere kapanmak gibi birçok hareketle gerçekleştirilirdi. Tüm bunlar çok zaman alırdı.” Görüldüğü gibi İsa öğrencilerine kaba olmalarını söylemiyordu. Aksine, sınırlı olan vakitlerini en iyi şekilde kullanarak daha önemli olan şeylerle ilgilenmeleri gerektiğini anlamalarına yardım ediyordu (Efes. 5:16). Bizler de Krallıkla ilgili faaliyetlere daha çok vakit ayırmak için bu ilkeyi uygulayabilir miyiz?

10, 11. (a) Dünya çapındaki faaliyet için yaptığımız bağışlar nasıl kullanılıyor? (b) 1. Korintoslular 16:1, 2’deki ilke bize nasıl yardım edebilir?

¹⁰ Paramız. Krallıkla ilgili faaliyetlerin desteklenmesi için önemli ölçüde maddi desteğe ihtiyaç var. Gezici gözetmenlerin, özel öncülerin ve görevli vaizlerin masrafları için her yıl on milyonlarca dolar harcanıyor. 1999’dan beri, maddi imkânların kısıtlı olduğu yerlerde 24.500’den fazla İbadet Salonu inşa edildi. Bununla birlikte hâlâ 6.400 salona ihtiyaç var. Her ay yaklaşık 100 milyon Gözcü Kulesi ve Uyanış! dergisi basılıyor. Tüm bunlar, gönüllü bağışlarımız sayesinde gerçekleşiyor.

¹¹ Elçi Pavlus bağışta bulunurken dikkate alabileceğimiz bir ilkeden bahsetmişti (1. Korintoslular 16:1, 2’yi okuyun). O, Korintos’taki kardeşlerine ne kadar para vereceklerine karar verirken, haftanın son gününe kadar bekleyip ellerinde ne kaldığını görmelerini söylemedi; aksine bunu haftanın ilk günü yapmalarını öğütledi. Tıpkı birinci yüzyılda olduğu gibi günümüzdeki kardeşler de koşullarını göz önünde bulundurarak önceden plan yapıyor ve bağış yapmak için imkânlarını cömertçe kullanıyor (Luka 21:1-4; Elçi. 4:32-35). Yehova bu cömert tutuma sahip toplumuna çok değer veriyor.

12, 13. (a) Bazıları enerjilerini ve yeteneklerini kullanmakta neden tereddüt edebilir? (b) Yehova onlara nasıl yardım eder?

¹² Enerjimiz ve yeteneklerimiz. Enerjimizi ve yeteneklerimizi Krallık için kullandığımızda Yehova çabalarımızı destekleyecektir. O, yorulduğumuzda bize yardım edeceğini söylüyor (İşa. 40:29-31). Yeteneklerimizin Krallığı desteklemek için yeterli olmadığını ya da bazı şeyleri başkalarının bizden daha iyi yapabileceğini düşünüyor muyuz? Şunu unutmayın: Yehova, tıpkı Betsalel ve Oholiab’ın durumunda olduğu gibi bizim de yeteneklerimizi geliştirebilir. (Çık. 31:1-6; makalenin başındaki resme bakın.)

¹³ Yehova bizi elimizdekinin en iyisini vermeye ve iyilik yapmaktan geri durmamaya teşvik ediyor (Özd. 3:27). Mabedin yeniden inşa edildiği dönemde Yehova, Yeruşalim’deki Yahudilere bu işi desteklemek için ne yaptıklarını düşünmelerini söyledi (Hag. 1:2-5). Onların dikkati başka yöne kaymıştı ve yaşamlarındaki en önemli şeyi gözden kaçırmışlardı. O halde hepimiz şu sorular üzerinde düşünmeliyiz:  “Yehova’nın isteğini yapmak benim için her şeyden önemli mi? Bu ‘son günlerde’ nasıl bir yaşam sürüyorum? Tanrı’nın Krallığını nasıl daha fazla destekleyebilirim?”

14, 15. (a) Maddi imkânları sınırlı olan kardeşlerimiz bizi nasıl teşvik ediyor? (b) Hangi arzuya sahip olmalıyız?

¹⁴ Bugün birçok insan yaşam koşullarının çok zor olduğu yoksul bölgelerde yaşıyor. Teşkilatımız, böyle ülkelerdeki kardeşlerimizin ‘eksiklerini gidermek’ için çok çaba harcıyor (2. Kor. 8:14). Bununla birlikte, maddi imkânları sınırlı olan kardeşlerimiz bile vermenin sevincini tadabiliyor. Yoksul olan kardeşlerin sevinçle verdiklerini görmek Yehova’yı çok mutlu ediyor (2. Kor. 9:7).

¹⁵ Afrika’nın çok fakir bir ülkesinde bazı kardeşler bahçelerinin bir kısmını özel bir amaç için ayırıyor; ayırdıkları bu kısımda yetişen ürünleri satıp elde ettikleri geliri Krallık işini desteklemek üzere kullanıyorlar. Yine aynı ülkede bir İbadet Salonuna çok ihtiyaç vardı ve inşa işi için program yapıldı. Oradaki birader ve hemşireler de inşa işine yardım etmek istediler. Ancak proje tam da ekim mevsiminin ortasına denk gelmişti. Yine de, projeye yardım etmek konusunda kararlı olan kardeşler gündüzleri inşa işinde çalıştılar, akşamları ise tarlalarını ektiler. Gerçekten de muazzam bir özveri gösterdiler. Onların tutumu birinci yüzyılda Makedonya’da yaşayan kardeşleri akla getiriyor. Oradakiler “aşırı yoksul” olmalarına rağmen kardeşlerine maddi yardımda bulunmalarına izin vermesi için Pavlus’a yalvarmıştı (2. Kor. 8:1-4). ‘Yehova’nın bize verdiği bereket ölçüsünde’ biz de başkalarına vererek minnettarlığımızı gösterelim (Tekrar 16:17’yi okuyun).

16. Sunularımızın Yehova için makbul olduğundan nasıl emin olabiliriz?

¹⁶ Tabii bu konuda dengeyi kaçırmamalıyız. Tıpkı İsrailoğullarının durumunda olduğu gibi, gönüllü sunularımızın Yehova’nın gözünde makbul olduğundan emin olmalıyız. Hangi şeyler Yehova’nın sunularımızı kabul etmemesine neden olabilir? En başta ailemizle ve Yehova’ya tapınmamızla bağlantılı sorumluluklarımızı yerine getirmeliyiz, dolayısıyla dengeli olmalıyız. Zamanımızı ve imkânlarımızı başkalarının yararı için kullanmamız, ailemizin ruhi ve fiziksel ihtiyaçlarını ihmal etmemize neden olmamalı. Aksi halde aslında sahip olmadığımız şeyleri vermiş olacağız (2. Korintoslular 8:12’yi okuyun). Ayrıca ‘bir şekilde saf dışı kalmamak’ için kendimizi de ruhen güçlü tutmalıyız (1. Kor. 9:26, 27). Eğer Kutsal Kitaptaki standartlara göre yaşarsak, sunularımızın bizi mutlu edeceğinden ve Yehova için “özellikle makbul” olacağından emin olabiliriz.

17, 18. (a) Krallık için özveride bulunan kardeşler hakkında ne düşünüyorsunuz? (b) Her birimiz hangi şey üzerinde düşünmeliyiz?

¹⁷ Birçok kardeşimiz Krallıkla ilgili faaliyetleri desteklemek için vaktini, enerjisini ve parasını vererek her şeyini ortaya koyuyor; bu şekilde Yehova için “dökülen bir sunu” gibi oluyorlar (Filip. 2:17). Onların bu tutumunu çok takdir ediyoruz. Krallıkla ilgili faaliyetlere önderlik eden biraderlerin eşleri ve çocukları da, cömert ve özverili tutumlarından dolayı övgüyü hak ediyor.

¹⁸ Krallığı desteklemek için yapılması gereken çok iş var. O halde bu işte olabildiğince büyük bir paya sahip olmak için neler yapabileceğimizi dua ederek düşünelim. Böyle yaparsak hem şimdi hem de “gelecek ortamda” çok büyük nimetler elde edeceğiz (Mar. 10:28-30).