“Tanrı’nın annesini kutsal sayma fikrinin yayılması . . . . putperestlerin kiliseye akın etmesiyle hızlandı. . . . . [Hıristiyanlığı kabul eden putperestler] o zamana kadar binlerce yıl boyunca dindarlıklarını ‘büyük ana’ tanrıça ve ‘kutsal bakire’ tapınması yoluyla göstermiş ve yine aynı yolla dinsel anlayışlarını geliştirmişlerdi” (The New Encyclopædia Britannica [1988], 16. Cilt, 326 ve 327. sayfalar).

“Melek, ‘Korkma Meryem’ dedi, . . . . ‘Gebe kalacak ve bir oğul doğuracaksın; onun adını İsa koyacaksın. O büyük olacak, ona Yüceler Yücesinin Oğlu denecek. . . . . Doğacak olana kutsal denecek. O, Tanrı’nın Oğlu olarak adlandırılacak’” (Luka 1:30-35).

Kutsal Yazıların bu kısmının açıkça gösterdiği gibi Meryem ‘Tanrı’nın Oğlunun’ * annesidir, Tanrı’nın annesi değil. Kutsal Yazılar Tanrı hakkında ‘gökler Seni alamaz’ der; o halde Meryem nasıl O’nu karnında taşıyabilirdi ki? (1. Krallar 8:27). Zaten Meryem de asla böyle bir şey iddia etmedi. Aslında Meryem’in kimliği hakkında karışıklığa yol açan Üçleme öğretisidir. MS 431’de toplanan Efesos konsilinde Meryem’in Theotokos (Yunancada “Tanrı Anası”) veya “Tanrı’nın Annesi” olarak adlandırılmasıyla Meryem tapınmasının temeli atılmış oldu. Bu kilise konsilinin toplandığı Efesos kenti, yüzlerce yıldır bereket tanrıçası Artemis’e sunulan putperest tapınmanın merkezindeydi.

Dolayısıyla ‘gökten düştüğüne’ inanılan Artemis tasvirine tapınmanın çeşitli yönleri, örneğin geçit törenleri Meryem tapınmasına da girdi (Elçiler 19:35). Hıristiyanlığa sızan başka bir uygulama ise tapınmada Meryem’in ve başkalarının tasvirlerinin kullanılmasıdır.

Kutsal Kitaptaki şu ayetlere bakın: Matta 13:53-56; Markos 3:31-35; Luka 11:27, 28.