Elçi Yuhanna, Kutsal Yazılarda yer alan üç mektubundan üçüncüsünün sonunda şöyle der: “Sana yazacağım çok şey vardı, ancak bunları mürekkep ve kalemle iletmek istemiyorum.” Yuhanna’nın kullandığı orijinal Yunanca kelimelerin harfi harfine yapılan bir çevirisi buradaki ifadenin “siyah [mürekkep] ve kamış” olduğunu gösterir (3. Yuhanna 13, The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures).

Yazıcıların kullandığı kalem, sert bir kamış parçasıydı. Kamışın bir ucu verev kesilir ve uçta ince bir kesik açılırdı. Yazıcı, kamışın ucunu bir ponza taşıyla yeniden sivriltebilirdi. Kamış kalem, günümüzdeki dolmakalemlere benzerdi.

Çoğu mürekkep, yapışkan görevi gören lastiksi bir zamkın, is ya da kurumla karıştırılmasıyla elde edilirdi. Bu mürekkep kuru olarak satılırdı ve kullanılmadan önce suyla karıştırılarak uygun kıvama getirilmesi gerekirdi. Böyle bir mürekkep papirüsün ya da parşömenin yüzeyinde kurur, içine işlemezdi. Bu sayede yazıcı, ıslak bir sünger kullanarak, yazdıklarını kolaylıkla düzeltebilirdi; zaten bir yazıcının standart araç gereçlerinden biri süngerdi. Eski devirlerde kullanılan mürekkep hakkındaki bu ayrıntı, Kutsal Kitabı kaleme alanların Tanrı’nın anılma kitabından silinen isimlerden söz ettiklerinde ne düşünmüş olabileceklerini açıklar (Çıkış 32:32, 33; Vahiy 3:5).

Kutsal Yazılar elçi Pavlus’un mesleğinin çadırcılık olduğunu söyler (Elçiler 18:3). Kutsal Kitap devirlerinde çadırcılar, deve ya da keçi kılından kumaş şeritler dokur, sonra da bu şeritleri birbirine dikip yolcular için çadır yaparlardı. Fakat o dönemde birçok çadır deriden yapılırdı. Bazıları da Pavlus’un memleketi Tarsus’ta üretilen ketenden yapılırdı. Pavlus bu malzemelerden herhangi birini ya da hepsini kullanmış olabilir. Fakat Akuila’yla birlikte çalışırken, herhalde evlerin avluları için keten tenteler yapmıştı.

Pavlus bu mesleği muhtemelen gençliğinde öğrendi. Mısır papirüsleri, Roma işgali sırasında Mısır’da çırakların yaklaşık 13 yaşındayken mesleklerini öğrenmeye başladığını gösterir. Pavlus bu yaştayken mesleğini öğrenmeye başladıysa, 15-16 yaşlarına geldiğinde, ölçüsüne ve şekline göre çadır bezlerini biçmekte, sonra da bunları çeşitli çuvaldız ve tekniklerle dikmekte ustalaşmış olabilir. The Social Context of Paul’s Ministry adlı kitap “Çıraklığının sonunda Pavlus’a bir alet seti verilmiş olabilir” diyor. Çadırcılık için sadece “bıçak ve çuvaldız gerekli olduğundan bu, herhangi bir yerde yapılabilecek pratik bir meslekti” ve seyahat eden bir vaiz olan Pavlus bu meslekle geçimini sağlayabilirdi.