Bugün birçok insan Şeytan’ın sadece kötülüğün bir simgesi olduğunu düşünüyor. Fakat Yaratıcımızın Sözü gerçekten bunu mu öğretiyor? Şeytan kötülüğün simgesiyse Kutsal Kitap neden onun İsa peygamberle ve Mutlak Güce Sahip Tanrı’yla konuştuğuna değiniyor? Bu konuşmaların geçtiği iki örneği ele alalım.

İsa peygamber hizmetine başladığında İblis onu üç farklı yolla ayartmaya çalıştı. Şeytan ilk olarak, kırk gün oruç tutmuş olan İsa’yı, açlığını gidermesi için bencilce mucize yapmaya zorladı. Ardından, düşüncesizce hayatını tehlikeye atması ve dikkati kendine çekmesi için ona meydan okudu. Son olarak İsa’ya, küçük bir tapınma hareketi karşılığında dünyanın bütün krallıklarının yönetimini teklif etti. İsa kurnazca tasarlanmış bu üç saldırıyı da Kutsal Yazılardan cevap vererek geri püskürttü (Matta 4:1-11; Luka 4:1-13).

Bu olayda İsa kiminle konuşuyordu? İçindeki kötülük niteliğiyle mi? Kutsal Yazılara göre İsa “her yönden bizim gibi sınanmış, günah işlememiş biridir” (İbraniler 4:15). Ayrıca Kutsal Kitap şöyle der: “O hiçbir günah işlemedi, ağzından hiçbir hileli söz çıkmadı” (1. Petrus 2:22). İsa sadakatini sonuna kadar korudu. İçinde kötü bir niteliğin gelişmesine asla izin vermedi. Dolayısıyla İsa kendi içindeki kötü bir nitelikle değil, gerçek bir kişiyle konuşuyordu.

Aynı konuşmada Şeytan’ın gerçek bir varlık olduğuna dair başka kanıtlar da bulunur.

• İblis İsa’ya, bir tapınma hareketi karşılığında dünyadaki hükümdarlıkları teklif etmişti (Matta 4:8, 9). Şeytan gerçek bir varlık olmasaydı bu teklif de anlamsız olurdu. Üstelik İsa Şeytan’ın böyle bir yetkisi olduğunu inkâr etmedi.

• İblis, İsa’yı ayartma çabalarında başarısız olunca “onun peşini bırakıp başka bir fırsat kollamaya başladı” (Luka 4:13). Sizce Şeytan burada bir kötülük niteliğine mi, yoksa ısrarcı ve kararlı bir düşmana mı benziyor?

• Kutsal Kitap “Melekler gelip ona [İsa’ya] hizmet etmeye başladı” der (Matta 4:11). İsa’yı yüreklendiren ve ona yardım eden bu meleklerin gerçek ruhi varlıklar olduğuna kuşku yoktur. O halde Şeytan’ın da gerçek bir ruhi varlık olduğu sonucuna varmak mantıklı değil mi?

Bu konudaki ikinci örnek Kutsal Kitapta, Eyüp peygamberin hayatının anlatıldığı kayıtlarda yer alır. Orada İblis’in Tanrı’yla konuştuğu iki olaya değinilir. Her iki durumda da Tanrı Eyüp’ü sadakati nedeniyle övmüştü. Şeytan, Eyüp’ün Tanrı’ya bencil nedenlerle hizmet ettiğini ileri sürdü ve Tanrı’nın desteği olmazsa Eyüp’ün sadık kalmayacağını ima etti. Bu şekilde, İblis Eyüp’ü Tanrı’dan daha iyi tanıdığını iddia etmiş oldu. Yehova Eyüp’ün tüm mallarını, çocuklarını, hatta sağlığını elinden alması için Şeytan’a izin verdi. * Sonunda, Eyüp konusunda Yehova’nın haklı, Şeytan’ın ise bir yalancı olduğu açıkça ortaya çıktı. Tanrı, sadakati nedeniyle Eyüp’ü bol bol ödüllendirdi (Eyüp 1:6-12; 2:1-7).

Tanrı ile Şeytan arasında geçen bu konuşmalar sırasında, Yehova Kendi içindeki kötülük niteliğiyle konuşmuş olabilir mi? Kutsal Kitapta şunlar kayıtlıdır: “Tanrı’nın yolu kusursuzdur” (2. Samuel 22:31). Tanrı’nın Sözü şunu da söyler: “Mutlak Güce Sahip Tanrı Yehova, kutsaldır, kutsaldır, kutsaldır” (Vahiy 4:8). Kutsal ifadesi temiz, pak ve günahla ilgisi olmayan anlamına gelir. Yehova kusursuz ve lekesizdir. O’nda hiçbir şekilde kötülük barınamaz.

Yine de, bazıları Eyüp’ün gerçek biri olmadığını, bütün bu konuşmaların simgesel olduğunu savunabilir. Peki bu iddia mantıklı olabilir mi? Kutsal Kitabın başka yerlerindeki kayıtlar Eyüp’ün gerçek bir kişi olduğunu gösterir. Örneğin, Yakup 5:7-11 ayetlerinde imanlı kişileri zorluklara dayanmaya teşvik etmek ve Yehova’nın, onların tahammülünü ödüllendireceğini göstermek amacıyla Eyüp’ün örnek verildiğini görüyoruz. Eyüp gerçekten yaşamış biri olmasaydı ve Şeytan’ın ona karşı saldırıları bir masaldan ibaret olsaydı bu örnek etkili olabilir miydi? Ayrıca Hezekiel 14:14, 20’de Nuh ve Daniel’le birlikte Eyüp de doğru kişiler arasında sayılıyor. Eyüp, tıpkı Nuh ve Daniel gibi büyük bir imana sahip, gerçek bir kişiydi. Eyüp gerçek biriyse, ona saldıran ve zulmeden Şeytan’ın da gerçek olması gerekmez mi?

Açıkça gördüğümüz gibi Kutsal Kitap Şeytan’ın gerçek bir ruhi varlık olduğunu gösterir. Bununla birlikte şunu merak edebilirsiniz: ‘Yaşadığımız bu dönemde Şeytan bana ve aileme zarar verebilir mi?’

Bir grup suçlunun aniden şehrinizi istila ettiğini varsayın. Bunun sonucunda insanların kişisel güvenliği tehlikeye girer ve toplumdaki ahlak standardında düşüş görülürdü. Şimdi de şunu düşünün: Tanrı’ya isyan eden Şeytan ve onun gibi gerçek ruhi varlıklar olan cinler, aniden gökten yeryüzüne atıldılar. Bunun ne gibi sonuçları oldu? Ülkenizde ve dünya çapındaki haberlerde neler görüyorsunuz?

• Tüm dünyada harcanan çabalara rağmen, nedensiz şiddetin devamlı artması sizin de dikkatinizi çekiyor mu?

• Birçok anne baba onaylamadığı halde, ruhçulukla bağlantılı eğlencelerin gençler arasında giderek yaygınlaştığını görüyor musunuz?

• Çevreyi korumak için harcanan iyi niyetli çabalara rağmen, doğanın acımasızca harap edildiğini fark ediyor musunuz?

• Siz de dünyada yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu, bir gücün insanlığı felakete doğru sürüklediğini düşünüyor musunuz?

Kutsal Kitap, günümüzde yaşanan sıkıntılardan aslında kimin sorumlu olduğu hakkında şunları söyler: “Bütün dünyayı saptıran eski yılan, İblis ve Şeytan denilen büyük ejder aşağı atıldı. Evet, yeryüzüne atıldı ve melekleri de onunla birlikte atıldılar. . . . Fakat yer ve deniz, vay halinize! Çünkü zamanının az olduğunu bilen İblis, büyük öfkeyle üzerinize indi” (Vahiy 12:9, 12). Kanıtları gözden geçiren birçok insan Şeytan’ın tehlikeli bir ruhi varlık olduğuna ve bu dünya üzerinde güçlü bir etkisi bulunduğuna ikna oldu.

Peki ona karşı kendinizi nasıl koruyabilirsiniz? Sonraki makale bu konuda bazı bilgiler verecek.