İsa’nın ölümü tarihteki en önemli olaydır. Çünkü o, insanların Tanrı’nın başlangıçta amaçladığı yaşama kavuşmaları için hayatını vermiştir. Başlangıçta insanlar kötü şeyler yapmaya eğilimli olarak yaratılmadı, ayrıca onlar hastalanmayacak ve ölmeyecekti (Başlangıç 1:31). Fakat ilk insan Âdem aracılığıyla günah dünyaya girdi. İsa da bizleri günah ve ölümden kurtarmak için canını verdi (Matta 20:28 ve Romalılar 6:23’ü okuyun).

Yaratıcımız olağanüstü bir sevgi göstererek bizler uğruna ölmesi için İsa Mesih’i yeryüzüne gönderdi (1. Yuhanna 4:9, 10). İsa takipçilerinden ekmeği ve şarabı kullanarak ölümünü sade bir şekilde anmalarını istedi. Bu anma toplantısına her yıl katılarak Tanrı’nın ve İsa’nın bize duydukları sevgiye takdirimizi gösterebiliriz (Luka 22:19, 20’yi okuyun).

İsa elçilerine ölümünü anmalarını ilk söylediğinde bir ahitten, yani bir antlaşmadan söz etmişti (Matta 26:26-28). Bu ahit sayesinde hem onlar hem de sınırlı sayıda bir grup insan İsa’yla birlikte gökte kral ve kâhin olarak hüküm sürme ümidine sahip oldular. İsa’nın ölümünün anıldığı özel toplantıya milyonlarca kişi katılsa da, sadece bu ahde dahil edilmiş kişiler ekmek ve şaraptan alırlar (Vahiy 5:10’u okuyun).

Yaklaşık 2.000 yıldır Yaratıcımız Yehova kral olacak bu kişileri seçiyor (Luka 12:32). Onların sayısı yeryüzünde sonsuza dek yaşayacak kişilere oranla çok azdır (Vahiy 7:4, 9, 17’yi okuyun).