1990’lı yılların başında Gürcistan’daki cemaatlerin çoğunda sadece bir ihtiyar veya hizmet görevlisi vardı. Müjdeciler kasaba veya köylerden oluşan geniş bir sahaya dağılmış olduğundan, genelde cemaatler ayrı ayrı toplanan gruplardan oluşuyordu.

Daha önce ücra sahalarda hizmet etmiş olan Joni Şalamberidze ve Pavle Abduşelişvili yardım etmek için  Kaheti bölgesindeki Telavi şehrine gönderildi. Oradaki cemaatte 300 müjdeci vardı ve tek bir ihtiyar bile yoktu. Cemaat ayrı ayrı yerlerde buluşan 13 gruptan oluşuyordu.

Kısa süre içerisinde Joni ve Pavle, biraderlerin ruhen ilerlemesine engel olan sorunun ne olduğunu fark ettiler. Joni şöyle diyor: “Birçok kardeşin büyük tarlaları ve bağları vardı. Kırsal bölgelerde komşuların çiftçilik işinde birbirine yardım etmesi âdettendir, bu yüzden kardeşler iman etmeyen kişilerle çok vakit geçiriyordu” (1. Kor. 15:33).

Joni ve Pavle, kardeşlere ürün hasadında başka Şahitlerden yardım istemeyi önerdi. Bu şekilde hem çiftçilik işi yürüyecekti, hem de kardeşlerle arkadaşlık yapabileceklerdi (Vaiz 4:9, 10). Joni “Cemaatte kardeş sevgisi güçlendi” diyor. O ve Pavle üç yıl sonra Kaheti bölgesinden ayrıldığında, orada 5 ihtiyar ve 12 hizmet görevlisi vardı.

1990’lı yılların başına kadar faaliyetimiz yasak olduğundan, o zamana kadar Şahitler küçük gruplar halinde sadece Gözcü Kulesi İncelemesi ve Cemaat Kitap Tetkiki için buluşuyordu. Bu toplantılar Şahitleri teşvik etse de, müjdeciler hizmet konusunda eğitim alamıyordu.

Komünist rejim sona erince bu durum değişti. Yehova’nın teşkilatının yönlendirmesiyle, cemaatler her hafta Vaizlik Eğitim İbadetini ve Hizmet İbadetini yapmaya başladı.

 Naili Kutsişvili ve ablası Lali Alekperova’nın bu toplantılarla ilgili çok güzel anıları var. Lali şöyle diyor: “Çok heyecanlı bir dönemdi. Artık hemşireler de programa katılabileceği için herkes çok mutluydu.”

Naili şunları anlatıyor: “Bir gösteride kapı çalındığında ev sahibi sahnede gazete okuyordu. İki hemşireyi içeri davet etti, onlar da ana giriş kapısından toplantı salonuna girip sahneye çıktılar.” Lali şunu ekliyor: “Toplantılar bazen çok sıra dışı olsa da, hizmetteki becerilerimizi geliştirmemize yardım etti.”

Uzun yıllar boyunca birkaç kardeş, elle çalışan teksir makineleri kullanarak Kutsal Kitaba dayalı yayınları evlerinde çoğaltmıştı. Fakat şimdi artan yayın ihtiyacını karşılamak için kardeşler dergileri makul bir fiyata basabilecek ticari basımevlerine başvuruyordu.

Kardeşler baskı için ana kopyayı hazırlarken karşılaştıkları sorunlarla yaratıcı yöntemlerle başa çıkıyordu. Metinler Gürcüceye tercüme edilip, orijinal İngilizce dergideki sayfa düzenine göre düzgün bir şekilde daktiloyla yazılırdı. Kardeşler orijinal dergiden resimleri kesip daktiloyla yazılan sayfaların üstüne yapıştırırdı. Sonra gazetelerden ilgi çekici yazı tipiyle basılmış harfleri kesip onları derginin kapak sayfasına yapıştırırlardı. Böylece ana kopya baskı için hazır hale gelirdi.

Kişisel bilgisayarlar çıkınca, iki genç birader Levani Kopaliani ve Leri Mirzaşvili bilgisayar kullanmayı öğrenmek için kurslara gitti. Leri şunları anlatıyor: “Tecrübesizdik ve işler her zaman pürüzsüzce  yürümüyordu. Fakat Yehova’nın yardımıyla kısa zamanda dergilerimizi bilgisayarda yazmaya ve mizanpajını yapmaya başladık.”

Güçlüklere rağmen, Gürcistan’daki cemaatlere ülkede basılmış dört renkli dergiler ulaşmaya başladı. Ancak zamanla artan talebe yetişmek zorlaştı. Yehova’nın teşkilatı tam zamanında Gürcistan’daki Şahitlerin yardımına yetişti.

1992’de Rusya’nın St. Petersburg şehrinde yapılan uluslararası ibadet, Gürcistanlı kardeşlerin Almanya’daki büronun temsilcileriyle görüşmesi için bir fırsat sağladı. Genadi Gudadze şunları anlatıyor: “Bize çeviri işinin genelde nasıl yapıldığını açıkladılar. Daha sonra tercüme işinde yardım etmek için birinin bizi ziyaret edeceğini söylediler.”

Kutsal Kitaba dayalı yayınların Gürcüce basılması hiç de kolay bir iş değildi. Bu dilin kendine has bir alfabesi var ve o dönemde teşkilatın Çokdilli Elektronik Yayımlama Sistemi (MEPS) henüz Gürcüce alfabeyi desteklemiyordu. Dolayısıyla, fotodizgi ve yayınların basılması için yeni yazı karakterleri geliştirilmeliydi.

Datikaşvili ailesi 1970’li yılların sonunda Gürcistan’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etmişti. Daha sonra çocuklardan biri olan Marina orada hakikati öğrendi. Brooklyn’deki Beytel’de hizmet eden kardeşler MEPS için Gürcüce alfabedeki karakterleri oluşturmaya başladığında, Marina onlara çok yardım etti. Kısa süre sonra Gürcüce bazı broşürler ve Tanrı Her Şeyi Yeni Yapacak kitapçığı Almanya’da basıldı.

1993’te Michael Fleckenstein ve eşi Silvia bir tercüme ofisi oluşturmak için Almanya’dan Tiflis’e geldi. Michael şöyle diyor: “St. Petersburg’ta yaptığımız toplantı hâlâ aklımdaydı. 18 ay sonra Tiflis’e geldiğimizde iyi çalışan bir tercüme ekibiyle karşılaşınca şaşırdık.”

Birkaç ay içinde, ofis olarak kullanılan küçük bir dairede 11 tercüman tam zamanlı olarak çalışmaya başlamıştı bile. Yehova’nın teşkilatının sağladığı değerli eğitim sayesinde cemaatler düzenli olarak ruhi gıda almaya başladı.

Sovyetler Birliğinin dağılmasından sonra, Gürcistan da dahil eski cumhuriyetlerin birçoğunda kargaşa ve etnik çatışmalar baş gösterdi. Bunun sonucunda, ülkede yolculuk yapmak, özellikle de sınırdan geçmek tehlikeli bir hâl aldı.

Bir gün, Kasım 1994’te bir grup silahlı adam sınırdan geçen Aleko Gvritişvili ve yanındaki iki biraderi durdurdu  ve arabalarından inmelerini emretti. Aleko şöyle anlatıyor: “Kutsal Kitaba dayalı yayınlarımızı görünce çok sinirlendiler. İdam edecekmiş gibi bizi sıraya dizdiler. Hararetle Yehova’ya dua ettik. Yaklaşık iki saat sonra içlerinden biri ‘Yayınlarınızı alıp buradan gidin, ama bir daha geri gelirseniz arabanızı yakarız, sizin de işinizi bitiririz’ dedi.”

Bu tehditlere rağmen, kardeşler ruhi gıdanın dağıtımına devam etti. Gürcistan’a Kutsal Kitaba dayalı yayınları sokmak için büyük fedakârlıklarda bulunan Zaza Cikuraşvili birader şöyle diyor: “Kardeşlerimizin ruhi gıdaya ihtiyacı olduğunu biliyorduk. Sevgili eşlerimiz de bize çok destek oldu.”

Aleko şunu belirtiyor: “Yayınların taşınmasına katkıda bulunan biraderlerin çoğunun aileleri vardı.” Tehlikelerine rağmen bu işe nasıl devam edebildiler? Aleko şöyle cevap veriyor: “Öncelikle, Yehova’ya duyduğumuz derin takdir ve sevgi sayesinde. Ayrıca, Yehova’nın sevgili kardeşlerimize gösterdiği ilgiyi yansıtmak istedik.”

Bu biraderlerin özverili tutumu sayesinde kargaşanın devam ettiği yıllarda yayın sevkıyatı hiç kesilmedi. Daha sonra kardeşler Almanya ve Gürcistan arasında daha güvenli güzergâhlar geliştirdiler.

1995’te siyasi istikrar sağlanınca, Şahitler ilk bölge ibadetinin yapılması için düzenlemeler yaptı. 1996 yılının yazında bütün Gürcistan’dan gelen delegeler Gori, Marneuli ve Tsnori’de yapılan bölge ibadetlerine katıldı.

 Özellikle Gori’de yapılan bölge ibadeti katılanlar için unutulmazdı. Anma Yemeği için yerel salonu doldurup dolduramayacaklarını düşündükleri zamandan beri çok şey değişmişti. Şimdi iki binden fazla kişinin bölge ibadetine katılmasını bekliyorlardı, fakat şehirde bu kadar büyük bir mekân bulamıyorlardı. Sonunda ibadeti açık havada, şehrin yakınında bulunan bir kamp alanında yapmaya karar verdiler.

Bölge İbadeti Heyetinde hizmet eden Kako Lomidze birader şunları anlatıyor: “Programdan sonra kardeşler birlikte vakit geçirdi. İlahiler söylediler ve sıcak bir kardeşlik ortamı oluştu. Herkes Tanrı’nın toplumunun güçlü sevgi bağlarıyla birbirine bağlı olduğunu gördü” (Yuhn. 13:35).

1996’dan itibaren çevre gözetmenlerinin ülkedeki her cemaati bir hafta ziyaret etmesi için düzenlemeler yapıldı. Bu amaçla, Gürcistan’ın batısında ve doğusunda hizmet etmekte olan biraderlere yeni çevre gözetmenleri de katıldı.

‘Sevgiden dolayı verdikleri emek’ ve sadık hizmetleriyle, bu çevre gözetmenleri cemaatlerin büyümesine ve teokratik talimatların daha iyi şekilde uygulanmasına yardım etti (1. Sel. 1:3). 1990’dan 1997’ye kadar olağanüstü bir büyüme yaşandı. 1990’da 904 müjdeci rapor vermişti, fakat sadece yedi yıl sonra 11.082 kişi iyi haberi duyuruyordu.

Onlarca yıl önce başlayan ruhi büyüme şimdi açıkça görülüyordu ve bütün ülkeye yayılmıştı. Fakat Yehova Gürcistan’daki toplumuna daha çok nimetler verecekti.