İsa diriltilmesinden sonra Celile’deki bir dağda 11 elçisiyle bir araya gelmek üzere düzenleme yaptı. Yaklaşık 500 öğrencisi de oradaydı, onlardan bazıları ilk başta kuşku duymuştu (Matta 28:17; 1. Korintoslular 15:6). Ancak İsa’nın orada söyledikleri her birinin onun gerçekten hayatta olduğuna ikna olmasına yardım etti.

İsa, Tanrı’nın gökte ve yeryüzünde tüm yetkiyi kendisine verdiğini açıkladıktan sonra onlara şu tembihte bulundu: “Bu nedenle, siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; onları Babanın, Oğlun ve kutsal ruhun adıyla vaftiz edin. Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin” (Matta 28:18-20). Evet, İsa yaşıyordu ve iyi haberin duyurulmasıyla hâlâ ilgileniyordu.

Erkek, kadın ya da çocuk olsun, İsa’nın tüm takipçilerine aynı görev, öğrenci yetiştirme görevi verildi. Muhalefet edenler öğrencilerin duyuru ve öğretim işini durdurmaya çalışabilirlerdi, ancak İsa onlara şu güvenceyi verdi: “Gökte ve yerde bütün yetki bana verildi.” Takipçileri için bu ne anlama geliyordu? İsa şöyle dedi: “Ben bu ortamın sonuna kadar, her zaman sizin yanınızda olacağım.” İsa iyi haberi duyurma işine katılan herkesin mucizeler yapacağını söylemedi. Ancak herkes kutsal ruhun desteğine sahip olacaktı.

İsa diriltilmesinin ardından tam “kırk gün boyunca” öğrencilerine göründü. Çeşitli bedenler alıp “Tanrı’nın krallığını” anlatarak “yaşadığını birçok sağlam kanıtla onlara gösterdi” (Elçiler 1:3; 1. Korintoslular 15:7).

Anlaşılan elçiler henüz Celile’deyken İsa onlara Yeruşalim’e dönmelerini söyledi. Şehirde onlarla birlikteyken şöyle dedi: “Yeruşalim’den ayrılmayın, Babamın benden de işitmiş olduğunuz vaadinin gerçekleşmesini bekleyin. Çünkü Yahya su ile vaftiz etmişti, fakat siz çok geçmeden kutsal ruh ile vaftiz edileceksiniz” (Elçiler 1:4, 5).

Daha sonra elçileriyle tekrar buluştu. Onları Zeytinlik Dağı’nın doğu yamacında bulunan “Beytanya’ya kadar götürdü” (Luka 24:50). İsa’nın yeryüzünden ayrılacağıyla ilgili tüm anlattıklarına rağmen onlar hâlâ Krallığın bir şekilde yeryüzünde kurulacağına inanıyordu (Luka 22:16, 18, 30; Yuhanna 14:2, 3).

Elçiler “Efendimiz, İsrail’e krallığı şimdi mi geri vereceksin?” diye sordular. O cevap olarak sadece şunu dedi: “Zamanlar ve dönemler konusunda Babamın Kendinde saklı tuttuğu bilgiyi sizin bilmeniz gerekmez.” Ardından, “Kutsal ruh üzerinize inince güç kazanacaksınız; Yeruşalim’de, bütün Yahudiye’de, Samiriye’de ve yeryüzünün en uzak yerlerine dek şahitlerim olacaksınız” diyerek yapmaları gereken işi tekrar vurguladı (Elçiler 1:6-8).

Diriltilmiş İsa elçileriyle birlikte Zeytinlik Dağı’ndayken onların gözü önünde göğe yükselmeye başladı. Çok geçmeden bir bulut onun görünmesini engelledi. İsa diriltildikten sonra farklı maddi bedenler almıştı. Bu olayda aldığı beden yok oldu ve kendisi ruhi bir varlık olarak göğe çıktı (1. Korintoslular 15:44, 50; 1. Petrus 3:18). Sadık elçiler göğe bakarken “yanlarında beyaz giysiler içinde iki adam belirdi.” Bunlar beden almış meleklerdi, onlara şöyle dediler: “Celileliler neden göğe bakıp duruyorsunuz? Yanınızdan göğe alınan bu İsa, göğe gidişini gördüğünüz gibi, aynı şekilde geri gelecektir” (Elçiler 1:10, 11).

İsa gösterişsiz bir şekilde yeryüzünden ayrıldı, buna tanık olanlar sadece sadık takipçileriydi. Geri gelmesi de “aynı şekilde” gösterişsiz olacaktı ve sadece sadık takipçileri Krallık yetkisiyle geldiğini fark edecekti.

 Elçiler Yeruşalim’e döndü. Sonraki günlerde onlar “İsa’nın kardeşleri, annesi Meryem” ve başka öğrencilerle bir araya toplandılar (Elçiler 1:14). Dua etmeyi hiç bırakmıyorlardı. Dua ettikleri konulardan biri, elçilerin sayısını 12’ye tamamlamak için Yahuda İskariyot’un yerini alacak kişiyi seçmekle ilgiliydi (Matta 19:28). İsa’nın faaliyetine ve diriltilmesine tanık olmuş birini seçmek istediler. Kutsal Yazılarda, Tanrı’nın isteğini belirlemek için kura atıldığını gösteren son kayıt budur (Mezmur 109:8; Özdeyişler 16:33). Kura sonucu Mattias seçildi ve “on bir elçiyle birlikte sayıldı”; o belki de İsa’nın duyuru işi için gönderdiği 70 kişiden biriydi (Elçiler 1:26).

İsa göğe gittikten on gün sonra, MS 33 yılının Pentekost bayramıydı. 120 kadar öğrenci Yeruşalim’de üst kattaki bir odada toplanmıştı. Birdenbire sert bir rüzgârı andıran bir ses oturdukları evin her yanına yayıldı. Alevi andıran diller görüldü, bunlar orada bulunan her bir öğrencinin üzerine kondu ve hepsi farklı farklı diller konuşmaya başladı. Böylece İsa’nın vaat ettiği kutsal ruh dökülmüş oldu (Yuhanna 14:26).