1. Яҳова, Сенга мен нима берайин,

Ҳаёт инъоми-чун не тортиқ қилайин?

Кўзгудек бўлган Каломинг-ла ёрдам бер,

Қалбим тўрини, илтимос, текшириб бер.

«Хизмат қиламан!» деб, Сенга, эй Тангрим,

Дилдан сўз бердим мен, бағишлаб ҳаётим.

Бутун вужудим-ла қилиб ваъзгўйлик,

Сенга бахш этай чексиз шодонлик.

Раб, мени синаб кўр ва айт нуқсоним,

Манзур кўришинг-чун пок сақлай юрагим.

Содиқ бўласан вафодор қулингга Сен,

Рухсат бер, Эгам, қалбингни шод айлай мен.